Verzetsgroep de Bark
Een groep van zo’n dertig verzetsmensen, onderduikers en geallieerde piloten zat op 25 februari 1945 bijeen in boerderij de Bark ten zuidoosten van Varsseveld. Vanuit de verte naderden drie Duitse soldaten. De groep hield zich muisstil, in de hoop dat de soldaten verder zouden trekken. Dat gebeurde echter niet. De soldaten drongen de boerderij binnen en openden  kasten, mogelijk in de hoop op voedsel. Wat ze aantroffen, wees op de aanwezigheid van de verzetsgroep.

Duivels dilemma
De verzetsgroep had geen andere keuze dan de drie Duitsers en de chauffeur van het groepje, die buiten bij de auto was achtergebleven, gevangen te nemen. Een duivels dilemma tekende zich af. Vrijlaten was geen optie - er zou zeker alarm worden geslagen – maar gevangenhouden evenmin. De verzetslieden besloten daarom de Duitse soldaten om te brengen door middel van de strop. Om een ongeluk te ensceneren werd de auto met de lijken langs de weg van Varsseveld naar Aalten tegen een boom gezet en opgeblazen. Dezelfde dag werd de slechts gedeeltelijk verbrande auto met de lijken gevonden door een Duitse patrouille. De sporen maakten duidelijk dat de inzittenden waren geliquideerd.

Represaille
De Duitse bezetters namen op gruwelijke wijze wraak. Omdat de daders niet gepakt konden worden, werd besloten 46 mensen uit de gevangenis van Doetinchem te executeren. Deze ‘Todeskandidaten’ waren gevangen gezet voor relatief kleine vergrijpen, of soms slechts voor het vermoeden daarvan. Op 2 maart werden de 46 gevangenen in alle vroegte naar Varsseveld gebracht, naar een tarweveld vlakbij de plek waar de auto was gevonden. Aldaar werden ze met mitrailleurs geëxecuteerd.