Het Duitse Vijftiende Leger was begin 1944 verantwoordelijk voor de verdediging van de Kanaalkust, van Le Havre tot de Westerschelde. Met de geallieerde invasie en de strijd in Normandië vanaf 6 juni 1944, bleef het Vijftiende Leger de Kanaalkust bewaken in de overtuiging dat de echte invasie hier nog moest komen. Toen de Duitse verdediging in Normandië uiteindelijk instortte en het duidelijk was dat er geen andere invasie zou komen, was het snel helder dat het Vijftiende Leger moest terugtrekken en in veiligheid moest worden gebracht.

De snelle val van Antwerpen bracht de Duitse legertop in een moeilijke situatie. De troepen ten westen van Antwerpen dreigden ingesloten te raken maar slaagden er uiteindelijk in om via Zeeland te ontsnappen. Het “Duitse Duinkerke” zou zo een bijdrage leveren aan de nieuwe verdediging van Nederland boven de grote rivieren en de uiteindelijke bevrijding van Nederland vertragen.

Het hoofdkwartier van Generaal Von Zangen, de commandant van het Vijftiende Leger, werd tijdens de terugtocht eerst verplaatst naar Wondergem bij Gent en daarna, op 5 september, naar Landgoed Toorenvliedt bij Middelburg. Toen Von Zangen tien dagen later verder trok, kreeg Toorenvliedt de oude rol van divisiehoofdkwartier terug en zou Generaal Daser, Festungscommandant Walcheren, het bevel blijven voeren over troepen op Walcheren en de Bevelanden. Gedwongen door het stijgende water op Walcheren als gevolg van de dijkdoorbraken, moest hij zich op 17 oktober terugtrekken naar Zuid-Beveland.

Toen dit hoofdkwartier ook in gevaar kwam door de naderende Canadese troepen vanuit het oosten (Operatie Vitality I en II), trok hij zich eind oktober terug naar een tweetal panden aan de Dam in Middelburg. Daar zou Daser uiteindelijk de capitulatie aanbieden.