Chelmno, opgericht in december 1941, was het eerste van de nazi-vernietigingskampen en een prototype voor de latere kampen Belzec, Sobibor en Treblinka. Het werd voornamelijk gebruikt voor de massamoord op Joden uit het getto van Lodz en de omliggende gebieden.

Het kamp bestond uit twee delen: het landhuiskamp (Schlosslager) in Chelmno en het boskamp (Waldlager) ongeveer 2,5 mijl verderop. Slachtoffers werden aanvankelijk gedood in gaswagens, een methode die later zou worden vervangen door stationaire gaskamers in andere kampen. In Chelmno werd Joden verteld dat ze werden vervoerd voor hervestiging, maar in plaats daarvan werden ze naar het boskamp gereden, waar ze werden vergast in de gaswagens. Hun lichamen werden vervolgens begraven in massagraven of later verbrand in crematoria in de open lucht.

Naar schatting 172.000 mensen werden vermoord in Chelmno tussen december 1941 en maart 1943, en tijdens een korte periode van hernieuwde operaties in juni/juli 1944. Onder de slachtoffers waren Joden uit het Wartheland district, het getto van Lodz en andere gebieden, maar ook enkele honderden Polen en Sovjet krijgsgevangenen. Veel van de Roma die vanuit Oostenrijk naar het getto van Lodz werden gedeporteerd, behoorden ook tot de eerste slachtoffers van Chelmno.

In een poging om bewijzen van massamoord te verbergen, startte de SS Operatie 1005 in september 1944, waarbij Joodse gevangenen werden gedwongen de lijken uit de massagraven op te graven en te cremeren. Het kamp werd verlaten op 17 januari 1945, toen het Sovjetleger naderde.

Tegenwoordig is er een museum gevestigd in het voormalige landhuis met tentoonstellingen over de geschiedenis van het kamp, het leven van de slachtoffers en het vernietigingsproces. Het gebied rond het boskamp, waar de moorden plaatsvonden, wordt gemarkeerd door een gedenksteen en een educatief pad dat bezoekers door de geschiedenis van het kamp leidt.