Kapitein Harry Bailey, B Squadron 141 RAC (The Buffs), leidde op 20 oktober een colonne met Churchill Crocodiles naar Breskens. Het eskadron was speciaal voor het beslechten van de uitgebreide, Duitse kustverdediging aangevoerd. De Churchill vlammenwerpende tanks maakten onderdeel uit van een serie innovatieve wapens, die speciaal waren ontwikkeld om de ingenieuze werken van de Atlantikwall te verslaan.

Bailey schreef in zijn relaas dat de volgende ochtend de stalen tankrupsen het puin op de toegangsweg van het dorp vermorzelden. Tegenstand was er in dit deel van Breskens niet meer en in samenwerking met de infanterie werden twee groepen erop uitgestuurd om verder op de rukken. Voor de tweede keer viel een deel van Breskens onder een enorme regen van granaten en reden de grote tanks, verhuld in enorme stofwolken, verder over de vlakte van puin. Eén van de stalen monsters dook pardoes een grote granaattrechter in. De aanhangwagen met de voorraad olie achter de tank raakte lek en al snel vulde zich de put met liters brandbare olie. De bemanning vluchtte snel weg en bleef wijselijk ver van de gestrande tank verwijderd. 

Ze hoorden verderop het onaangenaam janken van een vlammenwerper van één van hun collega’s. De brandende geur van vuur heerste vervolgens in de haven van Breskens, waarna dertig verschroeide Duitse soldaten werden afgevoerd. Verderop werd de infanterie door korte vuurstoten van een Duits machinegeweer in dekking gedwongen. De Crocodiles besproeiden de opstelling met enkele doses olie, waarna het wapen zweeg. Tot slot werden de laatste sluipschutters in het dorp met brandende olie op brute wijze de mond gesnoerd.

De tanksoldaten zagen vervolgens met voldoening dat de Canadese infanterie zonder problemen het hele dorp bezette. Precies op dat moment arriveerden de post en stapels boterhammen waarmee de succesvolle klus werd afgerond.