De oorsprong van het Hinzert Cross-monument op de begraafplaats Notre-Dame gaat terug tot de begrafenissen die daar op 9 en 10 maart 1946 werden gehouden.

Sindsdien wordt er elk jaar op de nationale herdenkingsdag een officiële bijeenkomst gehouden bij het monument. In maart 1946 repatrieerde de Luxemburgse regering de opgegraven lichamen van 78 Luxemburgers. In 1946 werd deze begraafplaats gemarkeerd door een kruis (kruis van Hinzert) dat was gemaakt van balken uit het concentratiekamp Hinzert en eind 1945 was geplaatst op de begraafplaatsen in Hinzert.

Eind jaren 1960 werd de site omgebouwd en uitgebreid met een voorplein. Het werd ingehuldigd op 10 mei 1969 en kreeg de naam 'Monument de la déportation' (Monument van de Deportatie). In 1974 besloot de regering om de titel 'nationaal' toe te voegen aan de naam. Op initiatief van de Nationale Raad van het Verzet kreeg het monument de naam die het nu nog heeft:

'Monument national de la Résistance et de la déportation' (Nationaal Monument voor Verzetsstrijders en Gedeporteerden).

De site is sindsdien uitgebreid en heringericht, met de toevoeging van een bronzen standbeeld dat bekend staat als 'De Politieke Gevangene'. Het standbeeld werd gemaakt door Lucien Wercollier (1908-2002), een kunstenaar en docent kunstonderwijs die zelf verzetsstrijder was, een voormalige politieke gevangene in Hinzert en een gevangene in de kampen in Lublin en gedwongen herhuisvesting in Silezië.

Het Nationaal Monument voor Verzetsstrijders en Gedeporteerden symboliseert het lijden van de Luxemburgers die zich verzetten tegen het beleid van de nazibezetters. Het is een plek waar overlevenden en politieke leiders samenkomen om ons eraan te herinneren dat we nooit mogen ophouden het recht op onafhankelijkheid en de fundamentele vrijheden te verdedigen. Het is ook een nationaal gedenkteken, waar jaarlijks rond 25 februari (de datum van de executie van 23 verzetsstrijders bij Hinzert) een bijeenkomst wordt gehouden als Nationale Dag van het Verzet.