Syracuse was de eerste Italiaanse hoofdstad die in handen van de geallieerden viel en in de eerste dagen van de landing vielen er veel slachtoffers.

Veel van de graven op de Engelse begraafplaats behoren toe aan mannen van de luchtlandingstroepen die in de nacht van 9 op 10 juli 1943 probeerden te landen ten westen van de stad, toen hevige windstoten 60 van de 140 zweefvliegtuigen in zee dreven en anderen van hun doelen wegduwden. Deze gevallen soldaten werden aanvankelijk begraven op de gemeentelijke begraafplaats, maar tegen het einde van 1943 werd begonnen met de plannen voor een gedenkteken.

In 1953, na de overeenkomst die in Rome was getekend tussen Italië en het Gemenebest, werden 51 oorlogsbegraafplaatsen op nationale grond aangelegd, waarvan drie op Sicilië (de andere twee in Catania en Agira), beheerd door de Commonwealth War Graves Commission (CWGC).

Op de begraafplaats in Syracuse liggen 1059 slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, waarvan 134 niet geïdentificeerd zijn. Naast soldaten van het Gemenebest (985 Britten, 41 Indiërs, zeven Zuid-Afrikanen, vijf Australiërs, vier Canadezen, één Nieuw-Zeelander) liggen er ook drie Griekse soldaten, twee Nederlanders en zes van onbekende nationaliteit. Hier ligt ook de as van verschillende Britse oorlogsweduwen die de CWGC uitdrukkelijk verzochten om naast hun echtgenoten begraven te worden.

De begraafplaats, ontworpen door Louis De Soissons, begint met een portiek (dak boven zuilen) met een tabernakel. Dan is er het Heilige Veld, verdeeld in twee parallelle rijen van vier sectoren. Aan de achterkant staat een groot wit marmeren Latijns kruis. Binnenin de structuur bevinden zich vier monumenten, waarvan er één de inscriptie draagt 'Worden geacht op deze begraafplaats te worden begraven' en de andere 'Hun glorie zal nooit worden uitgewist'.

De grafstenen, verticaal geplaatst volgens de typologie van Angelsaksische begraafplaatsen, hebben een Romeins cijfer, een hoofdletter en een nummer. Deze geven respectievelijk de sector, de rij en het graf aan. De naam, overlijdensdatum, leeftijd, symbool van de belijdende religie, insigne van het korps en de rang van de soldaat worden ook vermeld.

In 1955 werd de begraafplaats bezocht door de Britse premier in oorlogstijd Winston Churchill en in 1990 door Prins Edward Hertog van Kent. De begraafplaats wordt onderhouden door Britse burgers, zoals Ian Harrison die er in 2023 de viering van de 80ste landing organiseerde.