De gebeurtenissen vinden plaats in een tijd waarin de bezetting van Nederland door nazi-Duitsland zijn hoogtepunt bereikte. Seyss-Inquart, samen met zijn generaal Friedrich Wimmer, besloot tot de bouw van een ondergrondse commandobunker in de tuin van een geconfisqueerde villa aan de Loolaan 554. De bunker, een meesterwerk van gewapend beton, mat 35 meter in lengte en 13,25 meter in breedte. Dit zwaarbeveiligde complex herbergde niet alleen kantoren voor de hooggeplaatste nazi-functionarissen, maar ook voorzieningen zoals een slaapkamer, een badkamer met douche en zelfs een telefooncentrale.

De bunker was niet alleen Seyss-Inquart's persoonlijke toevluchtsoord, maar ook een strategisch knooppunt voor de topfiguren van het Ministerie van Justitie. In die tijd verhuisde Seyss-Inquart met zijn gezin naar een andere geconfisqueerde villa aan de Parkstraat in Velp. Echter, de onrustige tijden van Dolle Dinsdag dwongen hem tot een verdere verhuizing naar Landgoed Spelderholt in Beekbergen, waar de omgeving relatief rustiger was te midden van de toenemende oorlogshandelingen.

De bunker werd een symbolisch bastion van de nazileiders, maar het lot ervan nam een onverwachte wending na de capitulatie van nazi-Duitsland. In de haast van de vlucht liet Seyss-Inquart de bunker achter met al zijn inboedel, wat resulteerde in een fascinerende ontdekking. Bij de bevrijding van Apeldoorn bleek de bunker volledig intact te zijn, als een bevriezing van de tijd en een stille getuige van de dramatische gebeurtenissen die zich daar afspeelden.

Hoewel de bunker niet openbaar toegankelijk is, heeft de moderne technologie een virtueel venster geopend naar dit historische monument. In de Centrale Bibliotheek van CODA kunnen bezoekers op een digitale multitouch-tafel een virtuele tocht door de bunker maken. De 3D-applicatie biedt een unieke mogelijkheid om de kamers te verkennen die eens het toneel waren van de strategische besluitvorming van de nazi-top.