Op 23 maart 1942 vaardigde Adolf Hitler Fuhrer Directive No. 40 uit, het bevel voor de bouw van een Atlantikwall. 6.200 km kustlijn moest worden verdedigd. Ze gebruikten slavenarbeid, zoals Organisation Todt, en dienstplichtige arbeiders om honderden verdedigingsposities te bouwen.

WN43 ligt aan de kust van de stad Arromanches-les-Bains. Hier werd de positie bemand door het Wehrmacht (leger) I./ Grenadier Regiment 916, 352 Infanterie Divisie.

De verdedigingswerken van de Atlantikwall in de stad waren licht omdat ze verbonden waren met de sterkere verdedigingsposities van WN42 in het oosten en WN44 in het westen.

Het strandfront was smal en in 1942 werd de toegang tot het strand geblokkeerd door een 60 meter lange Panzermauer (antitankmuur). Deze omvatte meerdere betonnen posities die hen in staat stelden te vuren op het strand en de boulevard. Dit alles was omringd met prikkeldraad voor nog meer verdediging. Binnen een grote betonnen ringstaander stond een 50mm kanon dat 360 graden gedraaid kon worden. Dit stond aan de westkant van het plein dat uitsteekt in het strandgebied voor het Hotel la Marine.

In totaal stonden er acht vaste Flammenverfer (vlammenwerpers) langs de promenade en nog eens twee die mobiel waren en rond de stad geplaatst konden worden.

Op 6 juni 1944 was er nog een laatste positie in aanbouw. Dit was een R667 betonnen kazemat die uitkeek over de stranden waar nu het museum staat. Zelfs toen de Geallieerden het begin van Operatie Overlord naderden, was de Duitse Atlantikwall nog lang niet voltooid.

Slechts enkele zichtbare overblijfselen van de betonnen verdedigingswerken die deel uitmaakten van WN43 zijn overgebleven. Er zijn twee betonnen opstellingen langs het promenadepad dat vanaf de voorkant van het museum naar het uiterste puntje van het strand in westelijke richting loopt.