Operatie Planet, genoemd naar de codenamen voor de aanvalsdoelen zoals MARS en MERCURY, verliep soepel in afwezigheid van de vijand. Afgezien van een paar mijnen onderweg, arriveerden de eerste Canadezen om 18.05 uur in Krabbendijke. Er was geen tijd voor een gesprek, want de aanval ging zonder pauze door. Tegen 20u00 kwam de voorhoede bij Oostdijk onder vijandelijk vuur te liggen. Aanvankelijk dachten ze dat het hun eigen artillerie was, maar ze kregen de verzekering dat er geen Canadese kanonnen in Oostdijk stonden.

Na een korte wapenstilstand, waarbij de Duitse verdedigers zich terugtrokken, bereikten de Canadezen de ondergelopen polders ten westen van Oostdijk. Verderop was de weg bovenop de dijk te zien die zich als een lang, kronkelend pad uitstrekte over het uitgestrekte ondergelopen landschap en in de horizon verdween.

Het hogere commando beval hen onverwijld door te stoten naar Yerseke, om bij de Postbrug of Wemeldinge het Kanaal van Zuid-Beveland over te steken. Langs de zeedijk en langs de rand van het overstroomde gebied baanden de Canadezen zich een weg naar het vissersdorp. Zonder de vijand tegen te komen, trokken de eerste Canadese soldaten op vrijdag 27 oktober om 1u50 Yerseke binnen. Gelukkig werd het dorp zonder slag of stoot bevrijd.

Bij zonsopgang werden patrouilles uitgestuurd om te kijken of er nog Duitse soldaten waren achtergebleven. Twee Canadezen namen een kleine roeiboot om geruchten te onderzoeken over Duitsers die zich in een ondergelopen fabriek verstopten. Het water was twee meter diep, waardoor de toegangsdeur van de fabriekshal onbereikbaar was. Als alternatief sloegen de soldaten één van de grote ramen in en dreven het gebouw binnen. Terwijl de boot langzaam naar binnen dreef, zagen ze grote planken vol met rijen glazen potten. In de potten dreven vreemde gele en bruine dingen die ze niet meteen konden identificeren. Plotseling herkende een van de soldaten de inhoud en riep: "Heilige Mackinaw, ze zitten vol mosselen! De eerste pot was al open en de lekkerste Zeeuwse delicatesse verdween al snel in de monden van de hongerige soldaten. Ze laadden de boot vol met hun buit tot hij bijna omviel. Voorzichtig peddelden ze terug. Eenmaal terug bij de compagnie realiseerden ze zich dat ze vergeten waren naar Duitsers te zoeken. De verkenners zwegen en meldden gewoon dat er niemand in de fabriek was. Als er al Duitsers waren geweest, zouden ze zeker geen bedreiging vormen - ze hadden het veel te druk gehad met het genieten van de heerlijke mosselen.