Als Leni Moors in 1941 samen met haar nichtje voor het eerst -uit Duitsland ontsnapte- Franse krijgsgevangenen ziet, weet ze nog niet dat ze zelf jarenlang zal meehelpen in het verzet van Herkenbosch en omstreken. Ze helpt de krijgsgevangenen aan een schuilplaats en kleding en voedsel. Korte tijd later brengt ze deze mensen onder in het achteraf gelegen bakkershuisje van Boerderij Venhof.

Eigenaar boer Simons helpt vanaf het begin af aan mee om deze ontsnapten tijdelijk onderdak en eten te bieden. En ook Pie Beckers, die een beetje Frans spreekt en lokaal duikhoofd is onder de schuilnaam Bakker, raakt erbij betrokken, net als kapelaan Verscharen, Jan Hamans en nog enkele anderen.

De gehele oorlog blijven er krijgsgevangenen en andere ontsnapten uit treinen en kampen over de grens druppelen. Ze volgen simpelweg de IJzeren Rijn naar het westen, de spoorweg vanuit het Duitse Roergebied naar de haven in Antwerpen. Ze weten dat als ze maar ver genoeg doorlopen ze uiteindelijk op Nederlands grondgebied terecht moeten komen.

Zo ontstaat er in en rond Herkenbosch een netwerk waarbij met groot gevaar voor eigen leven, mensen veilig worden weggesluisd. Het postkantoor van de familie Moors speelt daarin eveneens een belangrijke rol, omdat daar Marie Moors de post van NSB’ers in de gaten hield en telefoongesprekken als er Duitsers uit Ommen kwamen.

Dat de streek ook veel collaborateurs en NSB’ers kende, maakte het werk uiterst riskant. Toch weten ongeveer 250 mensen via deze regio te ontsnappen.

Na de oorlog ontvangen verschillende verzetslieden uit het dorp het Verzetsherdenkingskruis voor hun heldhaftige daden en sommigen ontvangen zelfs het Franse Croix de Guerre.