Toen kapitein Eric Mackay met zijn groep van 30 genisten in de avond van 17 september 1944 bij de brug aankwam, kreeg hij opdracht om deze school en een gebouw ernaast in te nemen en te verdedigen. De gebouwen werden deze direct ingericht op de verdediging. Ruiten werden ingeslagen om rondvliegend glas tijdens de gevechten te voorkomen, gordijnen werden verwijderd en meubels werden verplaatst om barricades bij de ramen te vormen. Ook werden badkuipen, emmers en kommen met water gevuld om een watervoorraad aan te leggen.

Al kort na aankomst in het gebouw naast de school, werd dit pand door Duitse troepen aangevallen en werd duidelijk dat dit een moeilijk te verdedigingen gebouw was. De Britse genisten vielen terug op de school, waar zich later die nacht ook nog een groep Britse soldaten van C Compagnie van het 3e parachutistenbataljon onder majoor Lewis bij voegde.

In de nacht van maandag 18 op dinsdag 19 september 1944 rond 3 uur ’s nachts, merkten de Britten dat een groep Duitse militairen zich naast de school verzamelde. Kennelijk waren ze zich niet bewust dat de school in Britse handen was, want de ze stonden er onbezorgd met elkaar te praten. De Britse verdedigers bestookten hen van bovenaf met handgranaten en geweervuur. De volgende ochtend telden de Britse troepen zeker achttien Duitse doden en gewonden naast het gebouw.

Tegen dinsdagavond doken de eerste zware Duitse tanks op, zogenaamde Tiger tanks. Deze tanks reden systematisch schietend op gebouwen over de Eusebiusbuitensingel. Ook de school werd beschoten, waarover soldaat George Needham later vertelde: “Plotseling klonk er onder ons in het trappenhuis een enorme explosie. Het was de eerste keer dat het gebouw door zo’n zware granaat werd geraakt. Er stond een tank op de oprit, die van korte afstand vuurde. We waren gewend aan geweer- en mortiervuur, maar deze enorme explosie verdoofde je volledig.”

Op woensdag 20 september werd de druk op de krimpende perimeter steeds groter en de Britse troepen in de Van Limburg Stirumschool waren nagenoeg aan het einde van hun krachten en munitie. Een Duitse tank nam het gebouw systematisch onder vuur en op een gegeven momentbrak er brand uit. Omdat de Britten niet meer in staat waren de brand te blussen, moest de school verlaten worden. Er werd nog een poging gedaan om in het naastgelegen gebouw te komen, maar deze mislukte; er zat niets anders op dan overgave of proberen te ontvluchten. Majoor Lewis was een van degenen die zich overgaf. Kapitein Mackay ontvluchtte en wist uiteindelijk de geallieerde linies bij Nijmegen te bereiken; een van de zeer weinigen die had weten te ontkomen.