Sinds 1927 was Jan Hendrix priester van het rectoraat Brachterbeek. Na de evacuatie van Maasbracht op 7 november 1944 vond Hendrix onderdak bij zijn neef en verzetsman, kapelaan Gerard Hermkens in Montfort. Daar besloten de twee om op 16 december met tientallen burgers door het front naar bevrijd gebied te lopen. Een buitengewoon riskante onderneming die mislukte. Terug in Montfort werden de twee neven na verraad op 17 december door de Duitsers opgepakt op beschuldiging van hulpverlening bij een poging om door het front te gaan. Ze belandden in de gevangenis van Keulen en vervolgens in het concentratiekamp Buchenwald. Op 8 februari 1945 raakten ze zwaargewond bij een bombardement op een fabriek bij het kamp waar ze dwangarbeid moesten verrichten. Hendrix bezweek een dag later aan zijn verwondingen en Hermkens ruim een week later. Het stoffelijk overschot van Hendrix bleef in Duitsland achter en ligt niet in zijn herdenkingsgraf in Brachterbeek.