Het jongste slachtoffer was de 11 maanden oude baby Johanna van Aalst die gedurende de fronttijd in het najaar van 1944 met haar 25-jarige moeder Johanna van Aalst-Sirag vanuit Stevensweert naar Montfort evacueerde. Daar kwamen moeder en dochter op 20 januari 1945 om het leven kwam bij de zware Britse bombardementen op het met vluchtelingen volgepakte dorp.

De broers Sef en A.G.J. Boers waren actief in het plaatselijk verzet. Ze hielpen Franse en Waalse krijgsgevangenen die uit Duitsland waren ontsnapt op weg naar huis. Dat ging lange tijd goed totdat twee Belgische verraders er in juli 1944 in slaagden om de internationale vluchtroute via Stevensweert binnen te dringen. A. Boers had ze na een telefoontje opgehaald in Maasbracht en voorlopig in een schuilplaats ondergebracht in afwachting van de grensoversteek naar België. Kort daarop bleken ze plotseling verdwenen. De verraders waren ervandoor gegaan en hadden hun bevindingen aan de Duitsers gemeld. Om meer aan de weet te komen, lieten de speurders van de Sicherheitspolizei de broers ongemoeid tot 29 augustus 1944. Toen wisten ze genoeg en sloegen ze toe. In de vroege morgen lichtten Duitse agenten de hele familie Boers van hun bed. Drie van de vier zonen en een toevallige bezoeker, F. Jonk, werden voor verhoor meegenomen naar Maaseik. Harrie en Sef Boers werden op 3 september overgebracht naar kamp Vught en op 5 september doodgeschoten. A. Boers en F. Jonk hadden geluk. Ze werden op 5 september door een knokploeg uit de gevangenis van Maastricht bevrijd.

De namen van Harrie en Sef Boers staan ook vermeld op het gedenkteken in het Nationaal Monument Kamp Vught.