Plannen voor een luchthaven in Zuid-Limburg dateerden al van 1919. Jarenlang werd er gedebatteerd over de locatie en financiering. Hierdoor werd de bouw telkens uitgesteld. In 1939 hakte het provinciaal bestuur de knoop eindelijk door. Men baseerde het besluit op een rapport van de Luchtvaartdienst, waarin het terrein in de gemeenten Geulle en Ulestraten, ten zuiden van Beek als meest geschikte locatie voor een luchthaven uit de bus was gekomen. Toch ging het ook nu niet door. Dit keer gooide de Duitse bezetting roet in het eten.

Eind 1944 haalden de Amerikaanse bevrijders het rapport van de Luchtvaartdienst onder het stof vandaan. Voortvarend gingen ze ermee aan de slag. De omgeving rond Maastricht was al bevrijd en overal in West-Europa stampten de geallieerden provisorische luchthavens uit de grond om hun opmars te ondersteunen. Ook ten zuiden van Beek.

In razend tempo werd het steunvliegveld “Airfield Yankee 44” aangelegd. Nummer 44 omdat Beek het 44e vliegveld was in een steeds langere reeks van start- en landingsbanen Eerst werden 188 hectare (fruit)boomgaarden tussen Beek, Meerssen en Ulestraten onteigend en gerooid om vervolgens duizenden tonnen puin aan te voeren dat grotendeels afkomstig was uit het in oktober 1942 gebombardeerde Geleen.

Twee maanden na het begin van de werkzaamheden, op 22 maart 1945, was de start- en landingsbaan klaar voor gebruik. Operationele missies hebben echter nooit plaatsgevonden. Omdat de oorlog bijna voorbij was, ging het met name om verkenningsvluchten en het terughalen van mens en materieel.