De twee zuidelijke vertakkingen waren bedoeld als vertragingslinie. De noordelijke tak volgde de Geleenbeek en de zuidelijke de Geul. Beide tactische linies bestonden uit een gordel van kazematten die de oprukkende Duitse troepen zoveel mogelijk moesten vertragen zodat er tijd overbleef om de bruggen over de Maas en het Julianakanaal onklaar te maken.

De Territoriaal Bevelhebber Zuid-Limburg, luitenant-kolonel Albert Govers was verantwoordelijkheid voor de bouw. De Geullinie kende een vooruitgeschoven stelling: de Grenslijn die vier kazematten omvatte, waaronder deze kazemat 1 bij Mamelis aan de grens met Duitsland. De tweede linie, de eigenlijke Vertragingslijn, telde 30 kazematten. Het beton was nog maar net droog toen de Duitsers op 10 mei 1940 binnenvielen. Sommige kazematten werden vernield. In hoeverre ze de Duitse opmars hebben vertraagd, is de vraag. Meerdere bruggen vielen ongeschonden in Duitse handen.