Door de overwinning van de geallieerden in Normandië en het succes van Operatie Dragoon trokken de Duitse troepen zich hals over kop terug. De snelle achtervolging die volgde vergde een buitensporige hoeveelheid benzine en andere benodigdheden, die moesten worden aangevoerd vanaf de Normandische stranden en de havens in de Provence. Begin september dwongen logistieke problemen generaal Eisenhower om prioriteiten te stellen. Hij koos voor het Ruhrgebied.

Ondertussen stuitten Amerikaanse en Franse troepen op fel Duits verzet rond Metz en de Bourgondische Poort. De opmars van de geallieerden naar de Elzas stagneerde. Pas halverwege november 1944 slaagden ze erin de vijandelijke linies te doorbreken. In het zuiden bevrijdden de Fransen Belfort en bereikten de Rijn. In het noorden brak het Amerikaanse 7e Leger door de Duitse verdediging in de Vogezen. De Franse 2e Pantserdivisie profiteerde en bevrijdde Straatsburg op 23 november.

Ondanks dit succes verbood generaal Eisenhower het 7e Leger van generaal Patch om de Rijn over te steken en de Duitse Westwall te omzeilen. Ten zuiden van Straatsburg, rond Colmar, hielden de Duitsers een groot gebied aan de westelijke oever van de Rijn bezet. Opnieuw volgde een patstelling.

Op 31 december 1944 begonnen de Duitsers met Operatie Nordwind, hun laatste poging om in het westen het tij te keren. Na drie weken van bloedige strijd werd de Duitse opmars gestopt. Van 20 januari tot 9 februari werkte het Franse 1e leger, versterkt door Amerikaanse troepen, de Zak van Colmar weg. En bevrijdde daarmee het laatste grote stuk Frans grondgebied dat nog in Duitse handen was.