Nederland
Deel
Konstantin Grigorjevitsj Boetorin wordt geboren in 1909 in het uiterste oosten van Kazachstan. Als 10-jarige verlaat hij het ouderlijk huis in het dorp Oeryl om te gaan werken bij zijn oom. Op zijn zestiende kiest Konstantin voor een zelfstandig bestaan. Eerst gaat hij aan de slag als landarbeider, daarna als houthakker, kolchozarbeider en magazijnbediende. Zijn militaire dienstplicht vervult hij in het Verre Oosten bij de NKVD, de binnenlandse veiligheidsdienst.
Na zijn terugkeer werkt Konstantin een tijdje als nachtwaker van een bank. Daarna weet hij administratieve functies te bemachtigen. Hij verhuist naar het dorp Aleksejevka en krijgt een baan als belastinginspecteur.
Konstantin trouwt met Ljoebov Kandakova, die drie jaar jonger is. Ze krijgen vijf zoons: Vladimir, Valentin, Joeri, Jevgeni en Oleg. De laatste zoon komt ter wereld als Konstantin al niet meer thuis is. Als de oorlog uitbreekt, wordt hij direct opgeroepen. Als sergeant 1e klasse krijgt hij de leiding over een peloton. Lang duurt het niet, voordat hij krijgsgevangen wordt genomen. In een kamp komt Konstantin dorpsgenoot Nikolaj Merkoelov tegen.
‘Hij keerde na de oorlog terug en vertelde dat ze daar een ontsnapping op touw hebben gezet’, herinnert Konstantins zoon Valentin zich.‘Maar ze werden gegrepen en flink in elkaar geslagen. Ze hadden geluk dat ze er met een pak slaag vanaf kwamen,want ze hadden evengoed doodgeschoten kunnen worden’.
Toch onderneemt Konstantin nog een vluchtpoging. Hij houdt zich met een grote groep vluchters schuil in het riet, vertelt Merkoelov aan Konstantins zoon Valentin. Maar ze worden ontdekt en met machinegeweren en honden uit het riet gejaagd. Vlakbij is het artillerievuur van de geallieerden al hoorbaar. De gevangenen worden meegenomen en te voet voortgedreven. Als iemand uitgeput ten val komt en niet wordt geholpen door kameraden, dan schieten de bewakers hem dood of ze laten hem door hun honden doodbijten.
In dorpjes waar het Rode Kruis zich bevindt, dragen de bewakers de zwakste gevangenen wel over. Ook Konstantin wordt achtergelaten. Als de Amerikanen komen, wordt ook de doodzieke Konstantin naar een ziekenhuis overgebracht: de kliniek Auguste-Viktoria-Stift in het Duitse stadje Bad Lippspringe. Daar overlijdt hij op 14 mei 1945 aan tuberculose.
Op 22 mei wordt hij begraven in Margraten en op 27 november krijgt hij zijn laatste rustplaats op het Sovjet Ereveld in Leusden. Zijn naam staat in het grafregister achter nummer 519.
Zijn familie krijgt nooit te horen wat Konstantin is overkomen. In 2004 spoort onderzoeker Remco Reiding zijn nabestaanden op en informeert hen over zijn lot. Zoon Jevgeni Boetorin knielt een jaar later bij de grijze grafsteen van zijn vader.
Link: www.sovjet-ereveld.nl