Zijn familie reageert vol ongeloof en blijdschap op het onverwachte nieuws. Elizbar stond al sinds de oorlog als vermist te boek. Pas na het zien van de foto van zijn grafsteen in Leusden durven ze het wonderlijke nieuws uit het verre Nederland te geloven.

Elizbar was niet getrouwd en had geen kinderen, toen hij in 1941 als 21-jarige naar het front vertrok om te vechten tegen nazi-Duitsland. Zijn moeder wachtte haar hele leven op haar zoon. Ze was ervan overtuigd dat hij terug zou komen. Voor haar overlijden kocht ze een graf voor twee personen, zodat haar zoon er later bij gelegd kon worden.

Maar Elizbar kwam nooit meer thuis. Hij was door de Duitsers aan het Oostfront krijgsgevangen genomen. In krijgsgevangenschap werd Elizbar ziek. Hij overleed op 14 mei 1945 op 25-jarige leeftijd in het Duitse stadje Herne aan tuberculose. Zijn lichaam werd begraven in Margraten en in 1947 herbegraven op het Sovjet Ereveld in Leusden, waar 865 oorlogsslachtoffers uit de Sovjet-Unie rusten.

Decennialang lagen de soldaten daar min of meer anoniem. Hun identiteit was niet vastgesteld, hun familie niet opgespoord. Totdat de Amersfoortse onderzoeker Remco Reiding van de Stichting Sovjet Ereveld zich erin vastbeet. Inmiddels heeft hij meer dan 250 soldaten geïdentificeerd en van meer dan 220 van die soldaten ook de familie opgespoord.

Elizbar werd pas in april 2021 geïdentificeerd. Al die tijd had hij onder een verkeerde naam op het Sovjet Ereveld begraven gelegen. Daarna gingen vrijwilligers van de Stichting Sovjet Ereveld op zoek naar zijn familie. Ze vonden niet alleen zijn nabestaanden, maar ook zijn foto: op het lege graf dat zijn moeder voor hem had bestemd. Daardoor heeft de soldaat in graf 252 op het Sovjet Ereveld niet alleen een naam maar ook een gezicht gekregen.

Voor meer informatie, bezoek www.sovjet-ereveld.nl