Luxemburg
Deel
Het nieuws over de bevrijding van Parijs verspreidde zich onder de Luxemburgers. Met het succes van de geallieerde uitbraak uit Normandië en de snelle opmars, geloofden ze dat de bevrijding snel voor hen zou komen.
Op 3 september 1944 werd een Amerikaanse patrouille gesignaleerd bij Burmerange aan de Luxemburgs-Franse grens. Pas zes dagen later staken de eerste Amerikaanse elementen van de US 5th Armored Division Luxemburg binnen bij Pétange zonder veel Duitse tegenstand te ondervinden. Blije burgers vulden de straten met Luxemburgse vlaggen en juichten de Amerikaanse soldaten in hun jeeps, halftracks en tanks toe. Meisjes boden bloemen aan en kusten de GI's. Vreugdevolle Luxemburgers waren in tranen toen na vier jaar terreur de zon van de vrijheid weer begon te schijnen.
Een dag later bevrijdde dezelfde Amerikaanse divisie de hoofdstad Luxemburg-stad en bracht ook kroonprins Jean terug. Op dat moment was hij 1e luitenant bij de Ierse Garde. Zijn vader prins Félix was, tot verbazing van duizenden Luxemburgers, ook aanwezig.
De Amerikaanse opmars ging verder in noordelijke en oostelijke richting naar de Duitse grens. Op 11 september werden een aantal steden en dorpen in de Luxemburgse Ardennen bevrijd. De eerste Amerikaanse soldaat, een lid van een verkenningspatrouille, stak ook de Our over bij Stolzembourg. Hij werd de eerste die voet zette op het vasteland van Duitsland. De Duitsers waren toen al bezig met een georganiseerde terugtocht en boden niet veel weerstand. Ze vernielden bruggen en probeerden de Amerikaanse opmars ten oosten van de 'Westwall' te vertragen.
Op 14 september was het hele Luxemburgse grondgebied in Amerikaanse handen. Overal verwelkomden dankbare Luxemburgers hun Amerikaanse bevrijders en bewonderden ze hun voertuigen. Ondanks taalbarrières werd er tijdens die gedenkwaardige septemberdagen veel met elkaar gevreeën. Amerikaanse troepen werden ingekwartierd in steden, dorpen en gehuchten langs de Luxemburgs-Duitse grens. Hun aanwezigheid en de passieve houding van de Duitse troepen, die zich in de weken daarna naar hun thuisland hadden teruggetrokken, stelden de Luxemburgse bevolking gerust dat de oorlog voorbij was. Dit geloof werd waarschijnlijk evenzeer gedeeld door hun Amerikaanse bevrijders, nu in defensieve posities en ingekwartierd in het rustige en vriendelijke Luxemburg. Tegen het begin van 1945 geloofden ze waarschijnlijk dat ze eindelijk naar huis konden terugkeren. Helaas was dit niet het geval.