Discover places that will tell you all about the heroic battle of Operation Market Garden, such as the Wings of Liberation museum. Read, hear and experience stories of sacrifice, but also of moments where the war could briefly be forgotten. And stories about bewildered Germans and the allied race against the clock to relieve their comrades.

The Netherlands

Visit Brabant Routebureau

Mill in Eerde

Cycling Liberation Route Son en Breugel

Liberation Route Son en Breugel

Berta Roefs en haar familie wonen op de Helena Hoeve, een boerderij middenin dit landingsgebied. Op 17 september vlucht Berta met haar moeder en haar zus Dora de schuilkelder in. Vanuit hun schuilplaats horen zij vliegtuigen en afweergeschut en zien zij gekleurde parachutes.Als zij na angstige momenten uit de schuilkelder komen, vinden ze in hun schuur drie gewonden soldaten. “We begrepen nog niet echt wat er allemaal gaande was maar in een keer was de oorlog overal om ons heen.”De Amerikanen richten snel een geïmproviseerd veldhospitaal in bij de boerderij. Berta en haar familie besluiten zo goed en zo kwaad als het kan te helpen. Gewonde soldaten worden aan- en afgevoerd. Meer dan 65 jaar later vertelt Berta: “Voor ons onbegrijpelijk dat ze allemaal rustig bleven en zo vriendelijk waren maar jammer dat we er niet mee konden praten.” Ze sprak immers geen Engels. “We vinden het nog steeds jammer dat we geen namen hebben laten opschrijven van hen die langer of kortere tijd bij ons waren geweest. Ik hoop dat de mannen die de oorlog overleefd hebben een goed leven hebben gehad!”In 2011 ontvangt Battledetective Tom uit Eindhoven, gespecialiseerd in Operatie Market Garden, een brief van veteraan John Nasea Jr., dan 89 jaar oud. Hij is tijdens de landing bij Best in 1944 zwaargewond geraakt en via een helse rit naar een veldhospitaal gebracht bij een Brabantse boerderij, in Son en Breugel. Hij was afwisselend bij en buiten bewustzijn. Zijn herinneringen zijn vaag. Via verschillende geallieerde hospitalen keert hij uiteindelijk veilig terug naar de Verenigde Staten. John Nasea is zich zijn leven lang blijven afvragen waar destijds zijn leven is gered. Het is zijn wens op die plek zijn 90ste verjaardag te vieren.Battledetective Tom gaat aan de slag en komt tot de conclusie dat John hoogstwaarschijnlijk in de Helena Hoeve is opgevangen. In 2012 komt John Nasea Jr., vergezeld door zijn dochter, vanuit Amerika over naar Nederland. Op 13 juni, zijn 90ste verjaardag, bezoekt hij diverse herdenkingslocaties van Operatie Market Garden. Om 4 uur ’s middags komt hij aan bij de Helena Hoeve. Daar wordt hij begroet door Berta Roefs, dan 98 jaar oud. Op zijn verjaardag doet John haar een oranje zakdoek cadeau waarop staat: September 19th 1944 June 13th 2012.Zo kruisen, na bijna 68 jaar, de levenspaden van John en Berta elkaar opnieuw. Na jaren krijgt Berta duidelijkheid over hoe het een van de gewonde soldaten vergaan is en heeft John eindelijk een beeld van waar hij gered moet zijn, en door wie.John was nooit gedecoreerd voor zijn bijdrage aan Operatie Market Garden. In oktober 2012 reisde Battledetective Tom naar Amerika om bij John Nasea Jr. alsnog het Oranje&nbsp;Erekoord op te spelden als dank voor zijn aandeel in de bevrijding van Nederland.Dit verhaal was onderdeel van Brabant Remembers, een programma rond 75 jaar Vrijheid in Noord-Brabant.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/KAt-SANClhw" start="0"></iframe></div>&nbsp;

De verjaardag van John Nasea jr.

De achtjarige Mariet van Kronenburg woont met haar ouders en acht broers en zussen in het buurtschap de Vleut, dat precies in de vuurlinie ligt. Op een dag, eind september 1944, bepaalt een Amerikaanse commandant dat het niet verantwoord is de kinderen in de boerderij te laten wonen. Vader Jan en moeder Tonia mogen blijven, want het vee moet verzorgd worden. En zoontje Johan, dat een verstandelijke beperking heeft, mag óók blijven, samen met een broertje of zusje. Maar de andere kinderen moeten weg. Ook Mariet.PerenVader Jan van Kronenburg zet zijn kinderen in de kar – een teil met peren gaat ook mee – en brengt hen naar goede kennissen in Sint Oedenrode. In de boerderij van de familie Van Schijndel slaapt Mariet met haar zusjes en een paar andere vrouwelijke evacués op zolder. De jongens en mannen slapen op de hooizolder. Vanuit de ramen kan Mariet de landingsbanen van Sonniuswijk zien, waar Amerikaanse gliders en parachutisten neerkomen. De kinderen Van Kronenburg mogen in de omgeving van de boerderij spelen. Maar op de landingsbanen mogen ze van de familie Van Schijndel niet zomaar komen. Alléén onder begeleiding.Op 20 oktober 1944 is Janus, één van de zonen van Van Schijndel, in de buurt van de landingsbanen op het land aan het werk. Mariet, haar zus Jo, broer Kees en zusje Sjaantje gaan hem, samen met nog twee andere kinderen, roepen voor het middageten. Ze mogen over de landingsbanen terug – nu is Janus van 21 er immers bij. Mariet en Jo treuzelen, samen met hun vriendinnetje. Wie weet heeft een van de Amerikaanse militairen wel chocola over… Het mag niet, want Janus loopt al door, maar ze doen het toch: ze lopen richting de vliegtuigen.Groen jasjeDan hoort Mariet een knal. Ze kijkt op en ziet een wolk. Ze rent erheen. Er is iets ontploft, de kinderen die er net nog liepen, staan niet meer overeind. ‘Nog steeds zie ik mijn zusje liggen. In een groen jasje met een wit streepje erdoor.’ In paniek loopt Mariet weg. Op de hoek van het veld blijft ze staan, in tranen, met haar zus en vriendinnetje. De pastoor uit Sint Oedenrode neemt de drie meisjes mee terug naar de boerderij waar ze verblijven.Drie dagen lang zoeken vader en moeder Van Kronenburg naar hun kinderen. Kees van dertien is door de kracht van de ontploffing op slag gedood. Hem vinden ze terug in het klooster van Sint Oedenrode. De zesjarige Sjaantje is moeilijker te vinden. Zij blijkt, zwaargewond, van noodhospitaal naar ziekenhuis te zijn gebracht, maar ze overleeft haar verwondingen niet. Uiteindelijk vinden vader en moeder haar in Zeelst. Ze nemen haar lichaam, gewikkeld in een deken, mee haar huis. De kinderen worden begraven in Sint Oedenrode, in kleine kisten van gliderhout. Wat er precies ontploft is, is onduidelijk. Ook Janus is overleden en kan het niet naver­tellen. Eén jongen, Ties van elf, overleeft de klap. Hij omschrijft het projectiel als een klein, blinkend doosje. Kees raapte het op en maakte het open.Dit verhaal was onderdeel van Brabant Remembers, een programma rond 75 jaar Vrijheid in Noord-Brabant.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/Sdo7wtUceHo" start="0"></iframe></div>

Een klein, blinkend doosje

Op 20 september 1944 verplaatst het hoofdkwartier van de 101st Airborne Division zich vanuit Son naar Kasteel Henkenshage in Sint-Oedenrode. Op 24 september kreeg generaal Horrocks, de commandant van het Britse XXX Corps, hier te horen dat hij nog één poging mocht ondernemen om de Britse troepen ten noorden van de Rijn te bereiken. Als deze poging zou mislukken dan zou Operatie Market Garden mislukken.Ondertussen hadden Duitse troepen bij de Koevering (tussen Veghel en Sint-Oedenrode) de corridor doorbroken. De geallieerde opmars lag stil. Burgers in Sint-Oedenrode herinneren zich nog dat Generaal Horrocks vloekend en tierend op de markt liep. Pas de volgende ochtend bereikte hij zijn eigen hoofdkwartier in Nijmegen weer. De laatste poging om de Britse en Poolse troepen bij Oosterbeek te bereiken werd geen succes. Zoals besproken in Henkenshage werd Operatie Market Garden gestopt.

Kasteel Henkenshage

Op deze plek stond de Koeveringse molen. Deze molen werd op 25 september in brand geschoten en volledig verwoest.Iets naar het oosten, richting de snelweg, werden enkele geallieerde tanks uitgeschakeld door het zware, Duitse geschut. Zwaargewonden lagen in niemandsland rondom de brandende tanks. Toen soldaat George Whitfield, van de 326th Airborne Medical Company, hoorde wat zich afspeelde, reed hij op eigen initiatief naar de plek des onheils. Hij parkeerde zijn jeep achter een brandende tank en kroop naar de kermende tankbemanning. Onder aanhoudende beschietingen verzorgde hij de verwondingen en kroop terug naar zijn jeep. Overal vielen granaten en ontplofte munitie van de brandende tanks. Toch lukte het Whitfield om met zijn jeep bij de gewonden te komen en ze naar het veldhospitaal in Sint-Oedenrode te brengen.Daarna reed hij met gevaar voor eigen leven weer terug naar de tanks. Zijn jeep parkeerde hij, uit het zicht, achter een schuurtje. Op zoek naar meer gewonden werd hij beschoten vanuit Duitse posities. De boerderij kreeg een voltreffer en zijn jeep raakte begraven onder het puin. Vlug verwijderde hij het puin en reed naar een volgende, zwaargewonde tankbemanning. De beschietingen hielden aan, maar Whitfield wist ook deze mannen naar het veldhospitaal te brengen. Met zijn heldendaad redde Whitfield de levens van zijn kameraden. Soldaat George Whitfield is voor zijn bijzondere moed onderscheiden met de Distinguished Service Cross, de op één na hoogste onderscheiding van het Amerikaans leger.

 Koevering

Het “Monument to the Dutch” werd op 16 september 1994 onthuld in het bijzijn van veteranen van de 101st Airborne Division. Ten zuiden van het monument ligt de “Surprise” brug (huidige naam is Alzenaubrug). Deze brug stond niet op de kaarten van de Amerikanen. Het was een verrassing toen ze hem, intact, zagen liggen. Door het aanvalsplan snel aan te passen kon de brug snel veroverd worden. ﻿De “Surprise” brug bleek een snellere route om de Hambrug ten noorden van het monument, het hoofddoel van de aanval, te bereiken. Over deze brug trok al het zware verkeer van het XXX Corps van generaal Horrocks richting Arnhem. Dit was één van de bruggen die tijdens Operatie Market Garden veroverd moest worden. Ondanks flinke Duitse tegenstand vanaf het kerkhof achter dit monument, is de aanval op beide bruggen geslaagd. Sint-Oedenrode werd niet meer uit handen geven.&nbsp;&nbsp;

Monument to the Dutch

Joe MannDit monument is een eerbetoon aan de Amerikaanse parachutist Joe Eugene Mann en allen die streden voor de bevrijding van Best. Joe Mann was een Amerikaans soldaat in de Tweede Wereldoorlog. Hij diende gedurende Operatie Market-Garden bij 101e Luchtlandingsdivisie van het Amerikaanse leger en sneuvelde bij de strijd in Best om de brug over het Wilhelminakanaal op 19 september 1944 doordat hij zich opofferde voor zijn medesoldaten. Hij ving met zijn rug de explosie van een granaat op en redde daardoor de levens van zijn kameraden. Voor deze daad kreeg hij postuum de hoogste Amerikaanse militaire onderscheiding: de 'Medal of Honor'. Hij ligt begraven op Greenwood Memorial Terrace in Spokane in de staat Washington (VS).Het verhaal van Joe E. Mann werd pas later bekend in de regio, door een publicatie van Cees Wittebrood in de 'Bata Koerier' van 22 oktober 1954. Dit was de aanleiding voor de bouw van het Joe Mann-theater en het Joe Mann-oorlogsmonument.Reliëfs op het monumentDe reliëfs op het monument beelden de heldendaad van Joe Mann uit. Uiterst links aan de voorzijde is sergeant Bertras afgebeeld. Hij gooit een handgranaat uit de schuilplaats waarin Joe Mann met een aantal gewonden lag. Uiterst rechts staat soldaat Laino afgebeeld die zwaar gewond raakte in zijn gezicht toen een granaat ontplofte op de loop van zijn machinegeweer. Het hoofmotief aan de voorzijde van het monument is luitenant Edward Wierszbowski, die zich over de stervende Joe Mann buigt. De afbeeldingen aan de voorzijde lopen als het ware door in het reliëf rechts van het monument, waarop de gewonde Joe Mann in zijn schuilplaats is afgebeeld. Op dit deel van het monument staat het wapen van de Verenigde Staten (adelaar met wapenschild).Op het kleine reliëf aan de achterzijde staat de H. Odulphus afgebeeld, die voorkomt in het wapen van de gemeente Best. Op het linker gedeelte is soldaat L. Koller afgebeeld, die tijdens zijn slaap door een kogel werd gedood. Verder is daar de adelaar afgebeeld, die in het wapen van de 101e Airborne divisie voorkomt. Op de voet van het monument is de tekst aangebracht, die ook op 'The Medal of Honor' voorkomt: “Zijn buitengewone voorkomendheid en zijn schitterende gedrag waren een eeuwigdurende inspiratie voor zijn kameraden, voor wie hij zijn leven gaf”.Het beeld werd ontworpen door de Nijmeegse kunstenaar Ad Berntsen en door de ouders van Joe Mann onthuld op 17 september 1956 in het bijzijn van burgemeester Notermans, de militair attaché van de Amerikaanse ambassade in Den Haag en 13 Amerikanen van het 101-ste Airborne Divisie en vele anderen.<iframe class="ql-video" frameborder="0" allowfullscreen="true" src="https://www.youtube.com/embed/eNCJmTG_w9A?showinfo=0"></iframe>

Joe Mann Monument

In de tuin en de bossen achter het sanatorium is hard gevochten door soldaten van het Amerikaanse en Duitse leger. De Amerikaanse parachutisten trokken vanaf het landingsgebied bij de huidige Sonniuswijk door de bossen naar het Wilhelminakanaal, met de belangrijke opdracht om de brug te veroveren. Toen zij uit de bosrand kwamen werden zij onder vuur genomen door de twee Duitse 88mm kanonnen die bij het kanaal stonden om de brug te verdedigen.Omdat het sanatorium al was ingericht voor het verzorgen van patiënten, richtte het Amerikaanse leger hier een veldhospitaal in. In de tuinen kwamen tenten en in het ziekenhuis werden operaties verricht. Nu zijn de Emiliusschool en woonzorgvoorziening Zonhove gevestigd op dit terrein. De torenspits van het oude sanatorium is nog steeds te zien.&nbsp;

Sanatorium in gebruik als veldhospitaal 

Tijdens de landing op de huidige Sonniuswijk, als onderdeel van Operatie Market Garden, en de hevige gevechten die volgden bij de verovering van Son en de brug over het Wilhelminakanaal, zijn vele soldaten gesneuveld. Zij werden in Wolfswinkel, samen met de doden uit het veldhospitaal bij het Sonse sanatorium, begraven. Soldaten van de Amerikaanse Graves Registration wikkelden de overleden soldaten in parachutes, Duitse krijgsgevangenen moesten de graven delven.Op het terrein stonden indrukwekkende rijen witte kruizen. Bij de ingang van de begraafplaats stond een bord met de tekst "Here lie the honored dead of the 101st A/B DIV." Van 1944 tot 1946 werden er, aan de rand van de begraafplaats, ook enkele honderden Duitse militairen begraven. Deze Duitse militairen werden vervolgens herbegraven in het Limburgse Ysselsteyn. De Britse militairen werden in 1947 herbegraven op Britse oorlogsbegraafplaatsen in Mierlo en Bergen op Zoom. Rond 1948 werd nabestaanden van omgekomen Amerikaanse militairen de keuze voorgelegd om het familielid in Amerika te herbegraven, of op de Amerikaanse begraafplaats in het Limburgse Margraten een laatste rustplaats te geven. Ongeveer 60% van de Amerikaanse doden werd zodoende overgebracht naar de Verenigde Staten. Nadat de doden waren herbegraven, is de begraafplaats op 30 mei 1949 opgeheven.

Tijdelijke oorlogsbegraafplaats in Wolfswinkel

De Vlagheide was onderdeel van&nbsp;Dropzone&nbsp;A.&nbsp;Op 17 september 1944 zetten Amerikaanse parachutisten van de&nbsp;101st&nbsp;Airborne&nbsp;Division&nbsp;hier voor het eerst voet op Brabantse bodem.&nbsp;Dit gebied speelde een cruciale rol tijdens Operatie Market Garden, waarbij wegen en bruggen moesten&nbsp;worden&nbsp;veroverd om het&nbsp;geallieerde&nbsp;grondleger naar Arnhem te laten doorstoten.&nbsp;Ondanks de snelle bevrijding van het&nbsp;nabijgelegen&nbsp;dorpje&nbsp;Eerde&nbsp;verliep&nbsp;de operatie niet zoals gepland.&nbsp;Bij&nbsp;de buurtschap Koevering&nbsp;volgde een bloedige strijd.&nbsp;Duitse troepen&nbsp;doorsneden&nbsp;de&nbsp;corridor&nbsp;en stopten&nbsp;de geallieerde opmars&nbsp;veertig uur lang.&nbsp;Het&nbsp;bleek één van de bepalende factoren in het mislukken van Operatie Market Garden.&nbsp;Een van de soldaten die deelnam aan de gevechten rondom de corridor, was Bobby Hunter.Het persoonlijke verhaal van Bobby HunterBobby Hunter was één van de eersten die op zondagmiddag 17 september boven Eerde uit zijn vliegtuig sprong. De vliegtuigen die D-Company, waartoe hij behoorde, vervoerden, zijn de voorhoede die boven de gemarkeerde dropzone verschijnen. Toen het groene licht in het vliegtuig aansprong verliet hij het vliegtuig. Het was ideaal weer voor een sprong, de zon scheen en het was bijna windstil. Door de geringe hoogte waarvan ze sprongen, was er weinig mogelijkheid om correcties uit te voeren. “Ik dreef direct op de enige boom af die in het gebied stond. Het veld was pas geploegd en het voelde alsof ik op een kussen landde”, vertelde Bobby. Snel ontdeed hij zich van zijn parachute en wilde naar de verzamelplaats rennen toen hij de stem van Francis McKeown hoorde die naar hem riep. Francis was achter Bobby gesprongen en iets verderop neergekomen. Hij was met één been in het zachte veld en met het andere op de verharde weg (Koeveringsedijk) terecht gekomen en had daarbij zijn enkel zwaar verstuikt. Bobby ging naar hem toe en nam naast zijn eigen materieel ook alles wat Francis bij zich had mee, terwijl de laatste steunend op Bobby’s lichaam naar de verzamelplaats strompelde. Daar moest Francis achterblijven bij de andere gewonden, om later verplaatst te worden naar de zusters in Veghel, die hielpen de gewonden te verzorgen. Zwaar bepakt begonnen Bobby en zijn groep aan de snelle mars richting de verkeersbrug over het kanaal in Veghel. Bobby nam deel aan alle gevechten rond de Corridor en op 24 september 1944, toen zijn eenheid ter versterking naar Eerde werd gestuurd, sneuvelde zijn vriend Francis die zich weer net bij de eenheid gevoegd had. Dit heeft een uiterst diepe indruk op Bobby en zijn kameraden gemaakt aangezien Francis een geliefd persoon binnen de eenheid was.Bobby is nog vele malen terug gekeerd naar de plek waar voor hem het Market Garden “avontuur” begon, telkens wilde hij dan ook graag terug naar de boom waar hij landde die dag.<iframe src="https://www.youtube.com/embed/yOk4gE3NNoU?showinfo=0" frameborder="0" class="ql-video"></iframe>

Vlagheide

De Sint Antonius Molen werd op 24 september 1944, tijdens Operatie Market Garden, zwaar beschadigd tijdens de gevechten in de Eerdse zandduinen. Eerde was een strategisch belangrijke plaats, gelegen aan het ‘’Duits lijntje’’ (spoorlijn Boxtel-Wesel) en het Zuid-Willemsvaart kanaal. De Amerikanen gebruikten het dorp als buffer voor de in Veghel gelegen bruggen. Terwijl Duitse bevelhebbers het belang van het dorp inzagen om hun troepen te verzamelen en gecoördineerde aanvallen op de bruggen in te zetten. Er werd hard gevochten om het dorp, waarbij de gevechten resulteerden in vele slachtoffers. Op de molen bevindt zich een plaquette met de namen van de geallieerde slachtoffers die in Eerde het leven lieten, waaronder parachutist Carman Ladner.Het persoonlijke verhaal van Carman LadnerCarman Ladner meldde zich aan bij de paratroopers, een nieuwe elite eenheid binnen het Amerikaanse leger waar hij graag deel van wilde uitmaken. Zijn verloofde Elaine Smith was hier fel op tegen, omdat zij bang was dat haar Carman zou sneuvelen. Bij zijn laatste verlof, voordat hij naar Europa zou vertrekken, kregen ze ruzie. Toch vertrok Carman naar New York om ingescheept te worden. Nadat hij was vertrokken, kreeg Elaine spijt en zij reisde van Maine richting New York om hem te gaan zoeken. Tegen alle verwachtingen in vond zij Carman tussen de duizenden mannen die zich voorbereiden voor de grote oversteek. Ze legden hun ruzie bij en beloofden elkaar veel te schrijven.Op een dag kwamen er geen brieven van Carman meer. Elaine wachtte in spanning af en probeerde contact te leggen met Carmans ouders, die op het platteland leefden zonder elektriciteit en telefoon. Op een dag trof ze drie brieven aan in haar brievenbus. Het waren haar eigen brieven die ze aan Carman verstuurd had. Op de brieven stond een stempel “DECEASED” (overleden). Dat was het moment waarop Elaine geconfronteerd werd met de koude werkelijkheid dat de liefde van haar leven er niet meer was. Haar leven stortte in elkaar. Omdat ze niet getrouwd waren, was de officiële vermelding dat hij gesneuveld was naar zijn ouders verstuurd en die hadden geen mogelijkheid gezien om met Elaine contact op te nemen. Later kreeg ze het bericht dat hij vermist was (MIA – Missing in Action). Maar al snel vervloog de hoop dat hij nog terug zou keren. In 2006 verneemt Elaine de ware toedracht van zijn dood toen zij Eerde bezocht.In het Geronimo museum in de molen zijn de brieven van Carman en Elaine, waaronder de drie bewuste “DECEASED” brieven, te zien en nog enkele andere persoonlijke items van dit verhaal.Een passage uit één van de brieven die Carman aan Elaine schreef: “I love the paratroops, although we know that if we ever…and we will…go over, chances are that 90% of us will never come back. We know that, but it doesn't bother us.&nbsp;We are trained just for special missions, and we know even though we may get 'knocked off', maybe we saved a few hundred lives. That is why we are Paratroopers."Nederlandse vertaling: "Ik hou van de parachutisten, hoewel wij weten dat als we ooit... en we zullen... erheen gaan, dat de kans groot is dat 90% van ons nooit meer terugkomt. Dat weten we, maar het stoort ons niet. We zijn getraind voor speciale missies, en we weten dat hoewel we misschien niet terug keren, we waarschijnlijk een paar honderd levens hebben gered. Daarom zijn wij parachutisten.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/4oBF3fo6aVk" start="0"></iframe></div>

Sint Antonius Molen 

Een van de eerste dorpen die tijdens Operatie Market Garden werd bevrijd was het dorpje Eerde bij Veghel. Deze grootscheepse luchtlandingsoperatie begon op 17 september 1944. Duizenden Amerikaanse, Engelse en Poolse paratroopers landden op verschillende dropzones nabij Eindhoven, Nijmegen en Arnhem. Hun opdracht was om zo snel mogelijk wegen en bruggen te veroveren en bezet te houden, zodat het XXXe Britse Legerkorps via die weg naar Arnhem kon doorstoten.Hier bij Eerde landden parachutisten van het Amerikaanse 501e Parachutisten Infanterie Regiment. Zij veroverden onder andere de molen bij Eerde en gebruikten die als observatiepost. Maar Market Garden verliep niet zoals gepland. Op 24 september lanceerden Duitse troepen vanuit de Eerdse Bergen een tegenaanval op de smalle strook land die was veroverd, de corridor. Deze aanval bleek fataal voor het welslagen van Market Garden. Daarbij werd de molen door Duitse artillerie vernietigd.De Amerikanen verplaatsten hun observatiepost naar de kerk. Ook deze werd tijdens de gevechten door de Duitse troepen vernietigd. Wel slaagde een Amerikaanse paratrooper erin de Amerikaanse vlag op de restanten van de toren te plaatsen. Eerde bleef in de handen van de Amerikanen.Fietsroutes Liberation Route De Liberation Route Brabant vertelt het verhaal van de bevrijding, maar toont ook wat de Tweede Wereldoorlog heeft betekend voor gewone Brabanders. Acht fietsroutes van circa veertig kilometer, verspreid over Noord-Brabant, leiden je langs Brabant Remembers-verhalen, luisterzuilen van de Liberation Route Europe, monumenten en musea, die samen de impact van de oorlog op Noord-Brabant zichtbaar maken. Onderweg brengt een app op locatie de verhalen tot leven. De routes zijn te bestellen via <a href="http://webshop.visitbrabant.com" rel="noopener noreferrer" target="_blank">webshop.visitbrabant.com</a><iframe class="ql-video" frameborder="0" allowfullscreen="true" src="https://www.youtube.com/embed/uNaMEFHBubo?showinfo=0"></iframe>

De uitkijkposten over het slagveld bij Eerde

De opmars van het Britse 30e Legerkorps om de bruggen te zekeren die waren veroverd door de luchtlandingstroepen, stuitte op hevig Duits verzet.Het 30e Legerkorps onder leiding van luitenant-generaal Brian Horrocks, begon zijn aanval in de morgen van 17 september vanuit een klein bruggenhoofd aan het Maas-Schelde kanaal in België. In het begin liep de opmars voorspoedig. Het eerste doel was om de luchtlandingstroepen bij Eindhoven te ontzetten, wat lukte op de eerste avond. Het ontzetten van de luchtlandingstroepen bij Arnhem zou op zijn laatst vier dagen later moeten plaatsvinden.Bij het dorp St. Oedenrode stuitten de geallieerden op felle Duitse tegenaanvallen, in een poging om de doorgang naar het noorden in de richting van Nijmegen en Arnhem te doorsnijden. Dagenlang lag de brug over de Dommel onder vuur.Van 24 tot 26 september 1944 vond er een bloedige veldslag plaats&nbsp;in de heuvels rond Koevering en Eerde, twee gehuchten bij St. Oedenrode. Het Duitse Jungwirth bataljon slaagde er hier in de geallieerde opmars bijna 40 uur tot staan te brengen. Het resultaat was dat belangrijke versterkingen in Brabant bleven steken. De weg werd uiteindelijk op 26 september heroverd. Op die zelfde dag besloten de Britten hun troepen uit Oosterbeek bij Arnhem te evacueren. Het gewaagde plan om Noord-Duitsland te veroveren via de Nederlandse rivierbruggen ging niet door. Operatie Market Garden was mislukt.Fietsroutes Liberation Route De Liberation Route Brabant vertelt het verhaal van de bevrijding, maar toont ook wat de Tweede Wereldoorlog heeft betekend voor gewone Brabanders. Acht fietsroutes van circa veertig kilometer, verspreid over Noord-Brabant, leiden je langs Brabant Remembers-verhalen, luisterzuilen van de Liberation Route Europe, monumenten en musea, die samen de impact van de oorlog op Noord-Brabant zichtbaar maken. Onderweg brengt een app op locatie de verhalen tot leven. De routes zijn te bestellen via <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="http://webshop.visitbrabant.com">webshop.visitbrabant.com</a>

Hell's Highway - Sint-Oedenrode

Op maandag 18 en dinsdag 19 september is in de bossen tussen Son en Best zeer hevig gevochten tussen eenheden van de Duitse 59e divisie en het 502e regiment van de Amerikaanse 101e Luchtlandingsdivisie, dat later ondersteuning kreeg van het 327e Glider Infantry Regiment en de Britse 15/19 Hussars.De Duitsers probeerden onder andere de drop- en landingszones bij Son te heroveren en trokken op vanuit Boxtel en Best. Ze wilden voorkomen dat de Amerikanen en de Britten zouden doorbreken. Bij deze gevechten sneuvelden veel militairen. Onder hen waren luitenant-kolonel Robert Cole en soldaat Joe Mann. Beiden werden voor hun uitzonderlijke moed onderscheiden met de hoogste Amerikaanse militaire onderscheiding, de Medal of Honor. Bij deze luisterkei hun verhalen.Fietsroutes Liberation Route De Liberation Route Brabant vertelt het verhaal van de bevrijding, maar toont ook wat de Tweede Wereldoorlog heeft betekend voor gewone Brabanders. Acht fietsroutes van circa veertig kilometer, verspreid over Noord-Brabant, leiden je langs Brabant Remembers-verhalen, luisterzuilen van de Liberation Route Europe, monumenten en musea, die samen de impact van de oorlog op Noord-Brabant zichtbaar maken. Onderweg brengt een app op locatie de verhalen tot leven. De routes zijn te bestellen via <a href="http://webshop.visitbrabant.com" rel="noopener noreferrer" target="_blank">webshop.visitbrabant.com</a><iframe class="ql-video" frameborder="0" allowfullscreen="true" src="https://www.youtube.com/embed/eNCJmTG_w9A?showinfo=0"></iframe>

Robert Cole en Joe Mann

Deze boerderij lag midden in het gebied dat door de geallieerden was aangewezen als een van de drop- en landingszones voor de grootste luchtlandingsoperatie ooit op zondag 17 september 1944. De boerderij was voor piloten vanuit de lucht gemakkelijk herkenbaar omdat de naam ‘Paulushoef’ in grote witte letters op het dak stond. Behalve zo’n 4500 para’s landden er ook 53 Waco-zweefvliegtuigen, die met een kabel achter de Skytrain-transporttoestellen hingen en boven de landingszone werden gelost. Deze zweefvliegtuigen vervoerden jeeps en ander rollend materieel en manschappen.De bewoners van de boerderijen in de Sonniuswijk hebben de Amerikanen op alle mogelijke manieren geholpen.&nbsp;In de dagen die volgden werd het gebied nog vaker gebruikt voor landingen en het lossen van versterkingen, zwaar materieel en voorraden.Fietsroutes Liberation Route De Liberation Route Brabant vertelt het verhaal van de bevrijding, maar toont ook wat de Tweede Wereldoorlog heeft betekend voor gewone Brabanders. Acht fietsroutes van circa veertig kilometer, verspreid over Noord-Brabant, leiden je langs Brabant Remembers-verhalen, luisterzuilen van de Liberation Route Europe, monumenten en musea, die samen de impact van de oorlog op Noord-Brabant zichtbaar maken. Onderweg brengt een app op locatie de verhalen tot leven. De routes zijn te bestellen via <a href="http://webshop.visitbrabant.com" rel="noopener noreferrer" target="_blank">webshop.visitbrabant.com</a><iframe class="ql-video" frameborder="0" allowfullscreen="true" src="https://www.youtube.com/embed/eNCJmTG_w9A?showinfo=0"></iframe>

Bevrijding uit de lucht

Operatie Market Garden was erg afhankelijk van luchtlandingstroepen die een hele serie strategische bruggen over rivieren en kanalen in handen moesten krijgen en voor korte tijd zien te behouden. Het kon van deze troepen niet verwacht worden dat ze lang zouden standhouden. De parachutisten waren licht bewapend en hadden beperkte voorraad. Dit maakte hen uiterst kwetsbaar voor gepantserde eenheden van het Duitse leger. Het was daarom van vitaal belang om deze troepen zo snel mogelijk te ontzetten. Deze opdracht werd gegeven aan het Britse 30e Legerkorps onder leiding van generaal Horrocks. Vanuit een klein bruggenhoofd over het Maas-Schelde kanaal in België lanceerde het Legerkorps zijn aanval. Het eerste doel was om binnen een dag de luchtlandingstroepen bij Eindhoven te ontzetten. De troepen in Arnhem die het verst weg waren, zouden op z’n laatst na vier dagen worden ontzet. Deze doelen werden niet gehaald. De opmars van de grondtroepen verliep over een smal front, een tweebaansweg die naar het noorden liep. Dit maakte het 30e Legerkorps uiterst kwetsbaar door herhaaldelijke en felle Duitse tegenaanvallen. De opmarsroute lag constant onder moordend vuur. Velen lieten het leven. De Britten en Amerikanen noemden de weg al snel ‘Hell's Highway’. De tegenslagen stapelden zich op en vertraagden de opmars van de grondtroepen. Het resultaat was dat ze niet in staat waren de luchtlandingstroepen in Arnhem te ontzetten. Hierdoor mislukte Market Garden.

To secure the strategic bridges captured earlier by airborne forces, the Allied ground troops of Operation Market Garden, created a narrow front along a two-lane road heading north. This made their advance vulnerable to counterattacks on both flanks. Soon they came under constant, murderous fire. Therefore this route became known as ‘Hell's Highway’.

Operation Market Garden relied heavily on the ability of the airborne forces to seize and hold a number of key bridges over rivers and canals in the Netherlands. It could however not be expected of the airborne forces to hold the bridges indefinitely. The paratroopers carried only light arms and limited supplies. This made them extremely vulnerable to armoured attacks from German forces. It was therefore vital to relieve these forces as soon as possible. This task was given to the British 30th Corps under command of general Horrocks.

From a small bridgehead across the Maas-Schelde Canal just inside of Belgium, the corps launched its attack. The first objective for the 30th Corps was to relieve the airborne forces near Eindhoven within a day. The troops in Arnhem, which were the furthest away, were expected to be relieved within four days at the latest. These objectives were not achieved.

The advance of the ground units took place along a narrow front. The troops depended largely on a two-lane road running north along the axis of advance. This made the 30th Corps vulnerable to German counterattacks which occurred frequently and were ferocious in nature. The advance route was under constant, murderous fire. Many lives were lost. The British and Americans therefore called it ‘Hell's Highway’.

The setbacks slowed the advance of the ground troops and meant that in the end, they could not relieve the besieged airborne forces in Arnhem which led to the failure of Operation Market Garden.

Hell’s Highway

Ga terug in de tijd naar de bevrijding van Nederland: het geluid van ronkende jachtvliegtuigmotoren, heldhaftige piloten en Amerikaanse parachutisten. Het museum bevindt zich in het gebied waar op 17 september 1944 de luchtlandingsoperaties in het kader van Operatie Market Garden het begin markeerden van de bevrijding van Zuid-Nederland.De tijdlijn omvat de gehele periode vanaf de bezetting in 1940 en de repressiejaren 1940-1944 tot en met de bevrijding in de laatste maanden van 1944. Het museum beschikt over een uitgebreide collectie met onder andere diorama's, foto's, tanks, vliegtuigen en wapentuig dat daadwerkelijk bij Operatie Market Garden is gebruikt.<iframe class="ql-video" frameborder="0" allowfullscreen="true" src="https://www.youtube.com/embed/eNCJmTG_w9A?showinfo=0"></iframe>

Go back in time to the liberation of the Netherlands: the sound of roaring fighter plane engines, heroic pilots and American paratroopers.

The Wings of Liberation Museum tells the compelling story of the liberation of the southern Netherlands at the end of World War II. The museum is situated in the area where, on 17 September 1944, airborne operations as part of Operation Market Garden marked the beginning of the liberation of the southern Netherlands. The timeline comprises the entire period from the occupation in 1940 and the repression years 1940-1944, through to the liberation in the final months of 1944.

The museum has an extensive collection including dioramas, photos, tanks, aircraft, and weaponry that was actually used in Operation Market Garden.

[embed]https://www.youtube.com/watch?v=eNCJmTG_w9A[/embed]