Od momentu powołania na Premiera w maju 1940 r. Winston Churchill kierował działaniami wojennymi z Gabinetu Wojennego. Budowę pomieszczeń rozpoczęto w czerwcu 1938 r., aby stworzyć bezpieczne miejsce dla Premiera, członków rządu i dowódców wojskowych na wypadek nalotów. Obiekt przekazano do użytku w sierpniu 1939 r., zaledwie na tydzień przed niemiecką inwazją na Polskę. Podczas serii nalotów bombowych na Londyn w 1940 r., znanych pod nazwą „Blitz”, ściany wzmocniono betonem miejscami na grubość 1,5m. W 1941 r. obiekt rozbudowano, dodając pokoje sypialne, pomieszczenia specjalnego przeznaczenia i inne. Pomieszczenia te nie służyły wyłącznie za miejsce spotkań Gabinetu. Pełniły szereg różnych funkcji, które zmieniały się podczas wojny. Sala Map odegrała istotną rolę w przekazywaniu Królowi, Premierowi i Szefom Sztabu aktualnych bieżących informacji o działaniach wojennych, zawartych w codziennych raportach wywiadowczych, składanych przez członków sztabu, którzy przebywali tu dzień i noc. Pomieszczenia Gabinetu odgrywały również istotną rolę komunikacyjną. Znajdowały się tu pomieszczenia telegrafistów i telefonistów. Dzięki Sali Połączeń Transatlantyckich, w których wykorzystywano specjalny sprzęt szyfrujący, mieszczącej się przy Oxford Street pod domem towarowym Selfridge, Churchill kontaktował się w bezpieczny sposób z amerykańskim Prezydentem Rooseveltem. W sypialni Churchilla znajdowały się również urządzenia nadawcze BBC, przy pomocy których czterokrotnie zwrócił się w czasie wojny do społeczeństwa brytyjskiego. Po kapitulacji Japonii w sierpniu 1945 r. Gabinet Wojenny utracił swą funkcję. W dniu 16 sierpnia 1945 r. zamknięto Salę Map. Trzy lata później obiekt został uznany za zabytek. Dziś Gabinet Wojenny jest częścią Imperi-alnego Muzeum Wojny.