Pole bitwy

Polskie siły przekraczają granicę

Holandia

Oznacz

Plan

Udostępnij

Trasa

Pierwszymi żołnierzami alianckimi, którzy wkroczyli do Zelandii, byli Polacy należący do Pierwszej Armii Kanadyjskiej. 16 września 1944 r. przekroczyli granicę w Koewacht. Pierwsza Polska Dywizja Czołgów, dowodzona przez generała majora Stanisława Maczka, otrzymała rozkaz zajęcia wschodniej części Zeeuws-Vlaanderen i posuwania się w kierunku portów Terneuzen. Zostały one wykorzystane do przerzucenia niemieckiej 15 Armii z Francji i Belgii przez zachodnią Skaldę. Wojna do tamtej pory omijała graniczną wioskę Koewacht niemal całkowicie. Zmieniło się to, gdy duże siły przekroczyły granicę z Belgii przez Nieuwstraat.

Mieszkańcy wsi nigdy wcześniej nie widzieli czegoś takiego. Do wioski przybyło wiele czołgów, samochodów pancernych, ciężarówek i dział Pierwszej Polskiej Dywizji Pancernej. W ten sposób Koewacht stała się pierwszą wyzwoloną wsią w Zelandii. W ciągu dnia większość innych wsi na południe od linii Axel-Hulst również została przejęta przez aliantów. Polacy ruszyli z Koewacht z zamiarem przełamania niemieckiego oporu wokół Axel i podążania w kierunku portu Terneuzen.

Natarciu towarzyszył ciężki ostrzał artyleryjski. To, co rozpoczęło się jako zwykłe przekraczanie granicy, przerodziło się przy Axel w zaciętą bitwę z wieloma ofiarami po stronie polskiej. Podczas walk w Forcie Ferdinandus zginął Jan Gasiorowski. Został pochowany na cmentarzu po lewej stronie kościoła katolickiego. Dopiero 20 września Polacy dotarli do Terneuzen i byli w stanie zająć miasto i jego porty.

Leaflet | © OpenStreetMap contributors

Adres

Kerkplein, Koewacht