Dom Löwenstein, położony na rynku w Akwizgranie, jest jednym z najbardziej znanych budynków w mieście. Prawdopodobnie został zbudowany w XIV wieku i jest jednym z niewielu budynków z tego okresu stojących do dziś. Uważa się, że dom był niegdyś wykorzystywany zarówno do celów mieszkalnych, jak i jako gospoda.

Na początku XX wieku budynek został połączony z sąsiednim domem Zum Wolf. Podczas II wojny światowej Dom Löwenstein został uszkodzony. W 1969 r. dom został przejęty przez miasto i odrestaurowany przez miejskiego konserwatora zabytków Leo Hugota, który dokonał znaczących zmian strukturalnych. W procesie tym Dom Löwenstein i dom Zum Wolf zostały ponownie odgrodzone wizualnie, choć dziś nadal mają to samo wejście. Hugot starał się przywrócić domowi jego gotycką formę, choć nie dysponował żadnymi historycznymi planami ani ilustracjami. Z tego powodu jego renowacje były wówczas postrzegane dość krytycznie. Historyczna fasada stoi jednak w wyraźnym kontraście do projektu wnętrza Domu Löwenstein, który zgodnie z trendem wczesnych lat siedemdziesiątych został wykonany w stylu brutalistycznym.

Takie podejście jest charakterystyczne dla odbudowy zniszczonych miast w Niemczech. Bezpośrednio po zakończeniu wojny na rekonstrukcję wpłynął brak miejsca i podporządkowano ją maksymie jak najszybszego przywrócenia ważnej infrastruktury i stworzenia mieszkań. W rezultacie wiele zabytkowych budynków początkowo przeszło jedynie prowizoryczne naprawy i nie zostało kompleksowo odnowionych i odrestaurowanych aż do lat 60. i 70. ubiegłego wieku.

Następnie często zmieniano ich przeznaczenie, jak miało to miejsce w przypadku Domu Löwenstein. Nowy projekt wnętrza umożliwił wykorzystanie budynku na potrzeby administracji miejskiej, czemu służy do dziś, wraz z dużą salą na konferencje prasowe i przestrzenią dla działu marketingu.

Dom Löwenstein jest zatem symbolem szczególnej epoki niemieckiej odbudowy: historyczna tkanka budowlana została zachowana po wojnie, ale jednocześnie zmieniona i ponownie wykorzystana.