VI Armia, dawniej Armia Po, została wysłana na Sycylię w lutym 1941 roku w celu zorganizowania obrony terytorialnej i przybrzeżnej południowych Włoch.

Dowództwo objął Ezio Rosi, którego w lutym 1943 r. zastąpił Mario Roatta. W dniu 9 maja 1943 r. Roatta wydał kontrowersyjny okólnik głoszący: "Ściśle, pewnie i po bratersku zjednoczeni, wy, dumni Sycylijczycy, i my, włoscy i niemieccy żołnierze FF.AA. Sycylia, udowodnimy wrogowi, że nie poddamy".

30 maja, mianowany szefem sztabu armii, Roatta został zastąpiony przez generała Alfredo Guzzoniego. Guzzoni wybrał pułkownika Emilio Faldellę na szefa sztabu, a księcia Giovanniego Moncadę (później ujawnionego jako brytyjskiego szpiega) na swojego adiutanta.

W dniu 4 czerwca dekret o militaryzacji terytorium Sycylii został opublikowany w "Gazzetta del Regno", a wszystkie uprawnienia zostały w konsekwencji przekazane dowództwu wojskowemu. W następnym tygodniu Guzzoni odbył inspekcję obrony. Wrócił z niej przygnębiony a następnie wskazał liczne niedociągnięcia Centralnemu Dowództwu.

26 czerwca niemieccy generałowie, Kesselring i von Senger, udali się do Enny na spotkanie z Guzzonim, który bezskutecznie wzywał niemieckie posiłki na południowym wschodzie. Rankiem 10 lipca o 01:09 Guzzoni ogłosił stan wyjątkowy na wyspie, ale wkrótce musiał poddać się rozkazom nowego niemieckiego dowódcy, Hube.

Brytyjski generał Montgomery powierzył XXX Korpusowi Leese'a zadanie posuwania się wzdłuż drogi krajowej nr 124 Siracusana, przez góry Iblei w kierunku Enny, aby spróbować oskrzydlić siły niemieckie po prawej stronie i zająć ważny węzeł drogowy. W rzeczywistości amerykański generał Patton rozkazał 2 Korpusowi Armii Bradleya z 45 i 1 Dywizją ruszyć w kierunku Enny.

16 lipca rozpoczął się włoski odwrót z Enny. 1 Dywizja amerykańskiego generała Terry'ego Allena przybyła rankiem 20 lipca, nieznacznie wyprzedzając oddziały brytyjskie. W Ennie żołnierze Regio Esercito (Armii Królewskiej), z których większość stanowili rezerwiści, pozostawieni do pilnowania wrażliwych obszarów, nie zdołali utrzymać porządku publicznego. W następstwie zamieszekzaatakowano magazyny wojskowe i składy "Provvida" i "Colombaia".

Zdezorientowane działania ludności cywilnej spowodowały również eksplozję "Polveriera della Misericordia" (fabryki prochu strzelniczego), między Enna i Calascibetta. Guzzoni został usunięty, aresztowany i osądzony jako zdrajca przez RSI (Włoską Republikę Społeczną), ale został uratowany przez siły niemieckie.