Wyzwoliciele Bredy, 1 Polska Dywizja Pancerna, od 9 listopada 1944 r. byli odpowiedzialni za część kanadyjskiej linii frontu, która od tego momentu biegła od Moerdijk do Betuwe. Jednostki bojowe ustanowiły rotacyjnią służbę wartowniczą, natomiast kwatera główna i oddziały zostały utworzone w Bredzie.

Wbrew temu, co sądzi wielu obywateli, generał dywizji Maczek nie mieszkał w hotelu de Kroon, ale, podobnie jak inni oficerowie, był zakwaterowany w prywatnych domach. Tak więc hotel służył jedynie jako "biuro" dla Maczka i jego personelu. Nadawał się do tego celu znakomicie ze względu na dużą liczbę pokoi. W końcu dywizja jest jak małe miasto i musi być odpowiednio zarządzana.

Pobyt w Bredzie zakończył się 7 kwietnia 1945 r., kiedy polska dywizja powróciła do akcji. Ponownie jako część Pierwszej Armii Kanadyjskiej, dołączyła do natarcia przez Drenthe i Groningen, a następnie przeniosła się do Niemiec, by zakończyć działania w Wilhelmshaven. Ze względu na długi pobyt w Bredzie, Maczek chwali ją jako "najbardziej polskie miasto w Holandii".

Hotel de Kroon, w którym Maczek miał swoją siedzibę, pochodzi z 1902 roku i został zbudowany na fundamentach wcześniejszego hotelu przy jednej z najstarszych ulic Bredy. Hotel został zamknięty w 1961 roku, a nastpępnie w 1984 budynek został niestety zburzony. Jedyne co pozostało to lokalizacja siedziby Maczka.