Po wyzwoleniu Emmen i przekroczeniu kanału Oranje, droga na północ stała otworem. 12 kwietnia 1945 roku polska 3 Brygada Piechoty, dowodzona przez pułkownika Skibińskiego, pomaszerowała na północ. Jej zadaniem było zdobycie miast Westdorp, Borger i Buinen oraz przeprawa przez kanał Buinen-Schoonoord.

O godzinie dziesiątej rozpoczęto natarcie. Trasa zachodnia prowadziła na północ od Odoorn, trasa centralna z Odoorn do Borger, a trasa wschodnia biegła wzdłuż linii kolejowej z Exloo do Buinen. Trzy jednostki napotkały opór ze strony Niemców, ale krótkie starcia i manewry oskrzydlające okazały się niszczące dla sił przeciwnika. Oddziały niemieckie wycofały się za kanał Buinen-Schoonoord na południe od Borger i wysadziły mosty, które były jeszcze przejezdne.

Jeden z mostów został bohatersko ocalony przez kanadyjskiego porucznika Chadwicka. Był on dowódcą plutonu zwiadowczego, którego zadaniem było zapewnienie ochrony żołnierzy i połączenie się z Polakami na wschodniej flance kanadyjskiego natarcia. Chadwick osobiście zdemontował ładunki wybuchowe na i pod mostem, a następnie przeszedł przez niego wraz ze swoją sekcją. Otrzymał za to później Brązowego Lwa, wysokie holenderskie odznaczenie.

Kanał został również przekroczony w pobliżu Borger przez zwiadowców z 2 Polskiej Brygady Strzelców Jana Salwy, ale przyczółka nie udało się utrzymać. Pod koniec dnia żołnierze musieli się wycofać z północnego brzegu. Mniej więcej w tym samym czasie inny polski szwadron został zaskoczony ciężkim ostrzałem wroga między Eeserburgiem i Borger - oddziały niemieckie zamierzały wycofać się na północ od Eeserburga. Most wyleciał w powietrze w momencie, gdy ostatni Niemcy przedostali się na drugi brzeg.

Polacy opracowali nowy plan, który motocyklista Podgórski przekazał 10 Pułkowi Kawalerii. Ten zaatakował ponownie, ale tym razem przy wsparciu trzech czołgów Cromwell. Kapral Kowalczyk zginął, gdy jego transporter Vickers Carden Loyd został ostrzelany z drugiej strony kanału.

Mimo to polskim dragonom udało się utworzyć mały przyczółek po przeciwnej stronie, w pobliżu pozostałości mostu Eser. Niemiecka artyleria w Borger bez przerwy ostrzeliwała polską grupę szturmową. Ta ostatnia nie była w stanie się utrzymać, ale otrzymała wsparcie od trzech Cromwellów, które ogniem szybko wspomogły Polaków. Oddziały niemieckie usłyszały zbliżających się ze wszystkich stron polskich żołnierzy i postanowiły wycofać się na północ.

Pomimo opóźnienia, Borger zostało wyzwolone, a polskie natarcie na północ mogło być kontynuowane.