Standarski był pochodzącym z Francji synem polskiego górnika i początkowo zaciągnął się do armii francuskiej, gdzie dołączył do francuskich spadochroniarzy w 1943 roku. W październiku tego samego roku dołączył do polskiej brygady.

Członkowie polskiego dywizjonu przeciwpancernego, którzy nie lecieli z szybowcami, wyskoczyli nad Driel 21 września. Bez swoich dział, które znajdowały się po północnej stronie Neder-Rijn, zostali rozmieszczeni jako piechota.

W Driel zajęli pozycje po południowej stronie wioski.

Kiedy ich pozycje zostały zaatakowane przez niemieckie oddziały 22 września, Standarski kazał opancerzonemu pojazdowi zwiadowczemu zbliżyć się na kilka metrów. Gdy tylko niemiecki żołnierz wychylił się, Standarski zabił go, po czym pojazd wycofał się, a niemiecki atak został odparty.

Wraz z 43 innymi członkami swojej jednostki, Standarski przeprawił się przez Neder-Rijn do Oosterbeek w nocy z 23 na 24 września. Ponieważ większość dział była już wtedy wycofana z użycia, zostali oni rozmieszczeni w Oosterbeek jako piechota. Przenieśli się na północno-zachodnią stronę obwodu, gdzie dołączyli do okopanych tam oddziałów pułku granicznego.

W Oosterbeek Gunner Standarski zastosował tę samą taktykę, co w Driel i pozwolił niemieckim pojazdom zbliżyć się podczas ataku, zanim rozkazał otworzyć ogień. Ponownie udało mu się odeprzeć atak. Podejrzewa się, że ten sukces przypłacił jednak swoim własnym życiem. Jego ciało znaleziono na pozycjach na rogu Van Lennepweg - Utrechtsweg w maju 1945 roku.

Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Walecznych. Ten pochodzący z Francji Polak spoczywa na cmentarzu w Oosterbeek, grób XXVII A 4.