W dniu D-Day jedną z misji 6 Brytyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej było zniszczenie niemieckiej baterii dział w Merville. Alianckie służby wywiadowcze postrzegały te cztery ufortyfikowane punkty odległe o kilka mil od wybrzeża i uzbrojone w ciężkie karabiny jako wyraźne niebezpieczeństwo zagrażające przemieszczaniu się sił alianckich z plaży Sword. Podpułkownik Terence Otway i jego 9. Batalion Spadochronowy mieli przeprowadzić tą śmiałą i trudną misję. Była ona rzeczywiście trudna, jako że 9. Batalion musiał zaatakować cztery punkty w terenie otoczonym drutem kolczastym, usianym minami i gniazdami karabinów maszynowych. Atakowi towarzyszyło wiele przeciwności. 750 spadochroniarzy zostało rozrzuconych tak, że tylko 150 mogło się zebrać, musieli się obyć niemal bez całego sprzętu ofensywnego, a mimo to przypuścili atak. Po półgodzinnej zaciekłej walce bateria została zdobyta. Blisko połowa brytyjskich spadochroniarzy zginęła lub odniosła rany. Spośród 130 żołnierzy niemieckich należących do 1716. Pułku Artylerii przeżyła tylko jedna czwarta. Kiedy bastiony zajęto okazało się, że wywiad przecenił kaliber działa. Nawiązanie partnerstwa francusko-brytyjskiego zaowocowało otwarciem muzeum w Merville w 1983 r. Muzeum mieści się dokładnie w miejscu, gdzie rozegrała się bitwa. W jednym z czterech bunkrów znajduje się haubica polowa 100 mm, identyczna jak ta, którą zrzucono w 1944 r. Na terenie muzeum stoi również samolot Dakota, który brał udział w atakach z powietrza w dniu 6 czerwca 1944 r.