Nekropolia założona w 1964 r. i zainaugurowana 15 sierpnia przez generała de Gaulle'a, ówczesnego prezydenta Republiki, jest zarządzana przez Francuskie Narodowe Biuro ds. Weteranów (ONAC: Office National des Anciens Combattants).

Alfabetyczna lista nazwisk (znak przy wejściu po prawej stronie) oraz nazwiska na grobach przypominają o bardzo zróżnicowanym i odległym pochodzeniu żołnierzy Francuskiej Armii Wyzwolenia. Obejmuje to żołnierzy z Francji metropolitalnej, którzy często docierali do Afryki Północnej przez Hiszpanię, Afrykańczyków pochodzenia europejskiego lub lokalnego, imigrantów z Afryki Subsaharyjskiej, nie zapominając o francuskich terytoriach Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku. Określone zostały religie, ograniczone jedynie do chrześcijaństwa, judaizmu i islamu, a także jednostki wojskowe.

Podczas walk w sierpniu 1944 r. ofiary zostały pochowane na miejscu i na cmentarzach komunalnych. Dwadzieścia lat później zostały one zebrane w opisywane miejsce przez państwo. Znajdują się tu tylko ciała tych, o których nie upomniały się rodziny. Daty śmierci, wskazane na każdej mogile, wahają się od 16 do 28 sierpnia.

Kolejnych 3077 francuskich żołnierzy z czasów II wojny światowej, z których większość poległa w walkach o wyzwolenie Prowansji, pochowanych jest na narodowej nekropolii w Luynes. Znajduje się ona na południe od Aix-en-Provence i została otwarta w 1969 r.

Żołnierze amerykańscy, którzy zginęli, są pochowani na amerykańskim cmentarzu Rhone w Draguignan. Żołnierze z armii niemieckiej są zgromadzeni na nekropolii Dagneux na wschód od Lyonu.

W dniu 15 sierpnia 2019 r. Narodowa Nekropolia Boulouris została wybrana przez Prezydenta Republiki na oficjalną francuską lokalizację upamiętniającą lądowanie w Prowansji, upamiętniane każdego roku właśnie w dzień 15 sierpnia.