Polski Cmentarz Wojenny na Monte Cassino założono 1 września 1945 roku, dokładnie sześć lat po niemieckiej napaści na Polskę. Cmentarz ukończono w 1963 roku. Ma on kształt amfiteatru, natomiast pośrodku trawnika znajduje się ołtarz i duży krzyż. U wejścia, przy dwóch słupach znajduje się następujący napis: „Przechodniu, powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni w jej służbie” oraz: „Za naszą i waszą wolność my żołnierze polscy oddaliśmy Bogu ducha, ciało ziemi włoskiej, a serca Polsce.” Na cmentarzu znajdują się mogiły 1052 żołnierzy 2 Korpusu Polskiego, którzy zginęli podczas bitwy o Monte Cassino. Po wojnie dowódca korpusu, generał Władysław Anders, podobnie jak i wielu jego żołnierzy żył na politycznym wygnaniu, z dala od komunistycznej Polski. Kiedy zmarł w 1970 roku w Londynie, zgodnie z jego wolą został pochowany na Monte Cassino. W 2 Korpusie walczyli głównie Polacy, ale wśród żołnierzy znaleźli się także Białorusini i Ukraińcy. Członkowie Korpusu reprezentowali rozmaite religie. Większość była katolikami; pozostali to żydzi i osoby prawosławne, co znalazło również odzwierciedlenie na nagrobkach. 18 maja 1944 roku pluton pierwszego szwadronu 12 Pułku Ułanów Podolskich jako pierwszy wkroczył do ruin klasztoru na Monte Cassino. Niemieccy obrońcy zostali wyparci ze swoich pozycji na wzgórzu; przyszło jednak zapłacić za to olbrzymią cenę. Podczas Kampanii Włoskiej Korpus odniósł dotkliwe straty w ludziach: 2301 żołnierzy zabito, 8543 zostało rannych, a 535 uznano za zaginionych.