W belgijskim miasteczku Sint-Niklaas, na wieści o lądowaniu aliantów w Normandii władze okupacyjne zaostrzyły represje. Mieszkańcy z tym większym utęsknieniem czekali na wyzwolenie. Przyniósł je 12 września 1944 roku 1. Pułk Pancerny, wchodzący w skład dywizji generała Maczka. Belgów zachwycił szczególnie fakt, że polskie wojsko starało się minimalizować straty ludności cywilnej. Kolejnych miast nie zdobywano szturmem, lecz oskrzydlano, zmuszając tak Niemców do odwrotu. „Owacyjnie witane w Gandawie, wylały sie oddziały pancerne na kwietne pola Belgii, między Gandawą, St. Nicolas i Antwerpią, aż po rzekę Skaldę”- wspominał dowódca 2. Pułku Pancernego pułkownik Stanisław Koszutski. „Nie ustawały jeszcze strzały na przedmieściach zdobywanych miast, gdy na rynku grała orkiestra i tańczono w lokalach.

Ludność wydawała bale, a groby poległych tonęły w kwiatach. Modlono się w kościołach za nas i Polskę spontanicznie i serdecznie” – dodawał. Tak też powitano wyzwolicieli w Sint-Niklaas. 1. Pułk Pancerny stacjonował w okolicach miasta przez kilka dni, zbierając siły do kolejnych bitew. Polacy zapisali się bardzo dobrze w pamięci mieszkańców. W 1946 roku zarówno jednostka, jak i jej żołnierze otrzymali honorowe obywatelstwo miasta. Dodatkowo lokalna społeczność ufundowała haftowany sztandar. W jego lewym górnym rogu, podobnie jak na odznace specjalnej pułku, widnieje herb Sint Niklaas - św. Mikołaja na jasnoniebieskiej tarczy.

Kolejnym dowodem wdzięczności stał się oryginalny pomnik w kształcie grota, zaprojektowany przez Zygmunta Dobrzyckiego. Dzieło to odsłonięto dwadzieścia lat po wyzwoleniu miasta w 1964 roku. Projekt został zrealizowany dzięki współpracy z Instytutem Polskim w Brukseli