W okolicach tego miejsca polskie oddziały próbowały dotrzeć do Brytyjczyków w Oosterbeek. Ponieważ prom Driel zniknął, Polacy musieli szukać łodzi, aby przeprawić się przez rzekę. Pierwszej nocy nie udało im się przez nią przedostać, ale kolejnej nocy 52 Polaków przeprawiło się na drugi brzeg przy pomocy pontonów. Trzeciej nocy 153 Polakom udało się dostać na drugi brzeg z użyciem przywiezionych łodzi. Jest to to samo miejsce, w którym Brytyjczycy i Polacy przekroczyli Ren podczas odwrotu z Oosterbeek w nocy z 25 na 26 września.

Łodzie sztormowe i szturmowe, które umożliwiły ewakuację żołnierzy przez Ren, pływały tam i z powrotem wzdłuż dwóch tras. Gdy ewakuacja zakończyła się około godziny 6:00, niemal 2400 żołnierzy, zatrzymanych na północ od rzeki, zostało następnie przetransportowanych na jej drugą stronę. Ci, którzy wciąż czekali na północnym brzegu, zostali wzięci do niewoli przez wojska niemieckie.

Pomnik został zaprojektowany przez H. van den Branda, weterana z Nowej Gwinei, pochodzącego z Arnhem. Zawiera emblematy brytyjskich i kanadyjskich inżynierów oraz rysunek symbolizujący ewakuację umieszczony w złotych liściach.

Pomnik stoi w pobliżu wschodniej ścieżki ucieczki. Wzdłuż tej trasy przetransportowano większość ewakuowanych.

W dużej stodole farmy De Vogelenzang przy Vogelenzangstraat, położonej nieco bardziej na południe, ewakuowani zostali przyjęci przez żołnierzy 5. batalionu pułku Dorset. Stamtąd pomaszerowali z kolei przez Betuwe do Nijmegen.