Oszałamiająca skala programu fortyfikacji wymagała stworzenia linii kolejowej do transportu ogromnych ilości materiałów budowlanych potrzebnych na wyspie. W groteskowej atmosferze, z udziałem orkiestry, Organizacja Todt oficjalnie zainaugurowała zachodnie odgałęzienie swojej kolei 15 lipca 1942 r.

Wschodnie odgałęzienie z St. Helier w kierunku Gorey było skomplikowane przez układ portu St. Helier i położenie Mount Bingham. Dlatego też na początku 1943 r. w obszarze Portu Angielskiego – części Portu St. Helier – zostały przeprowadzone roboty budowlane. Zbudowano drewniany most, aby przeprowadzić linię wąskotorową przez port, konieczne było też wydrążenie tunelu pod South Hill i Mount Bingham.

W pisemnych komunikatach Organizacji Todt odnotowano wówczas, że skała w rejonie tunelu jest spękana i krucha, co wymagało wydobycia odkrywkowego w celu ukończenia projektu.

Hiszpański republikański robotnik przymusowy John Dalmau opublikował w swojej książce „Robotnik przymusowy na Wyspach Normandzkich” następującą relację:

„[…] rozpoczęto prace nad tunelami pod Fortem Regent. Warunki pracy były bardzo niebezpieczne. Wielka liczba osób straciła życie z powodu złej jakości granitu, w jakim tunele te były drążone. Niemal każda stopa angielska tych tuneli kosztowała życie człowieka. Przy pewnej okazji, pracując na rusztowaniu przy ścianie tunelu, poczułem na karku strużkę pyłu. Spojrzawszy w górę, zobaczyłem, że dach tunelu powoli się porusza. Krzyknąłem i wyskoczyłem na zewnątrz. Dwóch innych nie miało tyle szczęścia co ja. Jeden, Czech, zginął na miejscu, a drugi, Hiszpan, stracił obie nogi”.

Robotnicy zmarli w wyniku obrażeń w miejscu pracy zostali pochowani na cmentarzu z grobami nieznanych osób w Westmount, St. Helier. Zobacz „Miejsce Pamięci Westmount”, aby uzyskać więcej informacji.