Wśród pracowników Organizacji Todt (OT) w kamieniołomie byli Hiszpanie i Rosjanie – jednym z nich był Fiodor Buryj, który stał się znany jako Bill. Poniższą relację zapisał zaprzyjaźniony z nim mieszkaniec Jersey Bob Le Sueur:

„Człowiek z OT odpowiedzialny za obóz (Lager Brinkforth) miał reputację szczególnie brutalnego; traktowanie było okropne, jedzenie wodnistą zupą, choroby miały charakter endemiczny. Fiodor (sic!), którego będę teraz nazywał Billem, imieniem, które przyjął później, postanowił uciec.

Został schwytany i za karę rozebrany do naga na terenie obozu na oczach całej zgromadzonej załogi, a następnie pchał taczkę załadowaną kamieniami po nierównym podłożu, w biegu, aż upadł. Następnie zmuszono go do stania w beczce z wodą (w środku zimy), a potem do stania na zewnątrz przez całą noc. Rano pozwolono mu się ubrać i dołączyć do kolumny mężczyzn, którzy szli do swojego miejsca pracy w L'Etacq.

Wychodząc z założenia, że prawdopodobnie i tak umrze, postanowił uciec jeszcze raz i tego samego dnia, gdy nikt nie patrzył, przeskoczył przez niski murek i prawie natychmiast został odebrany przez przejeżdżający samochód dostawczy z pieczywem.

Początkowo schronienia udzielił mu rolnik René Le Mottée, później Billa przygarnęła wdowa, pani Gould z „La Fontaine”, St. Ouen, która właśnie dowiedziała się o śmierci swojego starszego syna, oficera marynarki na Morzu Śródziemnym. Powiedziała, że poczuła się w obowiązku pomóc „synowi innej matki” i obdarzyła nieszczęśnika miłością, opatrzyła jego rany, przerobiła ubranie syna, aby na niego pasowało, pomogła przywrócić mu zdrowie i szacunek do samego siebie…”.

Pani Gould została później skazana za udzielanie schronienia rosyjskiemu zbiegowi i złożyła najwyższą ofiarę w obozie koncentracyjnym Ravensbrück. Więcej o tej historii można przeczytać w centrum informacyjnym „La Fontaine”.

Budynek, w którym znajdowała się kruszarka kamieniołomu, został rozebrany w 1972 r., a na jego miejscu powstały publiczny parking i park Les Pres d'Auvergne.