Losy Renée Lemaire (1914–1944) są dobrym przykładem cywilnego zaangażowania w wydarzenia. Młoda Renée, córka sklepikarzy z Bastogne, kształciła się na pielęgniarkę. W czasie wojny pracowała w szpitalu Brugmann w Brukseli. Gdy zbliżały się święta Bożego Narodzenia, postanowiła dołączyć do rodziny na Wigilię. Okazało się, że to był zły pomysł. 22 grudnia znalazła się w otoczeniu swoich współobywateli i żołnierzy amerykańskiej 101 Dywizji Powietrznodesantowej.

Spontanicznie zgłosiła się na ochotnika jako asystentka medyczna i została przydzielona przez kapitana chirurga Jacka T. Priora do jednostki medycznej 20 batalionu piechoty pancernej, utworzonej w nieczynnym sklepie Sarma przy ulicy Neufchâteau. Zaletą tego sklepu była kuchnia na zapleczu, gdzie Amerykanie urządzili tymczasowy szpital, w którym znalazło się 150 żołnierzy. Przez dwa dni wraz z inną pielęgniarką, Augustą Chiwy, niestrudzenie zajmowała się opieką, karmieniem i pocieszaniem rannych. Jednak 24 grudnia bombardowanie Luftwaffe bardzo zniszczyło szpital polowy. W gruzach znaleziono 30 ciał, w tym ciało Renée. Według niektórych opinii, a zwłaszcza kapitana Priora, który stał się zagorzałym obrońcą zachowania pamięci o niej, zginęła ona podczas próby wyciągnięcia z płonącego budynku kilku rannych jeńców. Według innych zginęła od razu, a w ruinach budynku znaleziono jedynie „górną połowę jej ciała”.

Tak czy inaczej, dzięki żołnierzom bardzo popularnej 101 Dywizji Powietrznodesantowej i różnym amerykańskim mediom, w tym filmom hollywoodzkim, Renée stała się „Aniołem z Bastogne” w oczach nowych pokoleń po drugiej stronie Atlantyku. Jej tragiczna śmierć w Wigilię Bożego Narodzenia przyspieszyła proces stania się prawdziwą legendą.

W 50. rocznicę jej śmierci na budynku przy ulicy Neufchâteau, w którym obecnie mieści się chińska restauracja, umieszczono tablicę pamiątkową. Obecnie Renée spoczywa na cmentarzu komunalnym w Bastogne, niedaleko Augusty Chiwy, która zmarła w 2015 r.