Amerykańska 16 Dywizja Pancerna była jedną z najmłodszych dywizji uformowanych w czasie II WŚ. Założona w 1943 roku, swoją bazę ustanowiła w obozie Chaffee w stanie Arkansas i pozostała tam aż do momentu wkroczenia do Europy w styczniu 1945 roku. W lutym tego samego roku dywizja wylądowała w Hawrze. Pierwszym dowódcą jednostki był generał dywizji D.T. Greene. Jednak we wrześniu 1944 roku generał brygady J. T. Pierce przejął dowodzenie, a część dywizji zaangażowała się w działania wojenne w Niemczech wraz z 86 Dywizją Piechoty. Pod koniec kwietnia 1945 roku żołnierze przekroczyli rzekę Izarę a następnie posuwali się w kierunku Wasserburgu. W trakcie tej misji atakowali i okupowali wiele miast. Po zakończeniu operacji żołnierze dołączyli do części dywizji w Nuremburgu, gdzie przeprowadzali ćwiczenia i pełnili obowiązki policyjne.

Następnie 5 maja 1945 roku dywizja rozpoczęła kampanię w kierunku Pilzna. Nazajutrz po krótkiej potyczce, żołnierze z 16 Dywizji ‘Armadillo’ wyzwolili miasto w Czechach zachodnich. Wkrótce potem rozdzielili się na wiele innych miejsc w regionie. W październiku 1945 roku 16 Dywizja Pancerna została zdemobilizowana. Mimo że dywizja przeprowadziła tylko jedną kampanię, w ramach której walka trwała trzy dni, to właśnie żołnierzy generała J.L. Pierce’a mieszkańcy Pilzna uznali za swoich wyzwolicieli spod znienawidzonych okupantów. Pomimo że walka dywizji trwała zaledwie kilka dni, w jej trakcie zginęło pięciu żołnierzy, a kolejnych 28 zostało rannych.