Noor Inayat Khan urodziła się w Moskwie w Nowy Rok 1914 r. jako córka amerykańskiej matki i indyjskiego ojca, który był potomkiem sułtana Mysore w Indiach. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku rodzina przeniosła się do Londynu, a następnie do Francji w 1920 roku. Tutaj Inayat Khan skupiła się na graniu muzyki i pisaniu opowiadań dla dzieci.

Po kapitulacji Francji w 1940 roku rodzina uciekła do Londynu, gdzie Inayat Khan dołączyła do Pomocniczych Sił Powietrznych Kobiet w listopadzie 1940 roku. Tutaj szkoliła się na radiooperatora. Pod koniec 1942 roku została zwerbowana do Special Operations Executive (SOE) i pomimo braku doświadczenia została zrzucona do Francji 17 czerwca 1943 roku. Było to spowodowane brakiem szpiegów i faktem, że płynnie mówiła po francusku.

We Francji Inayat Khan została radiooperatorem sieci lekarzy SOE w Paryżu. Celem tej sieci było zachęcanie i wspieranie francuskiego ruchu oporu przeciwko niemieckiemu okupantowi. Inayat Khan utrzymywała kontakt między ruchem oporu a SOE w Londynie. Jednak wielu członków zostało wkrótce aresztowanych z powodu infiltracji przez Sicherheitsdienst (agencję wywiadowczą nazistowskich Niemiec).

Mimo to Inayat Khan starała się utrzymywać kontakt z Londynem przez całe lato. W październiku została zdradzona przez Francuzkę, a następnie aresztowana przez Gestapo, niemiecką tajną policję państwową. Sicherheitsdienst wiedziało, jak rozszyfrować zakodowane notatki Inayat Khan, co doprowadziło w efekcie do aresztowania kilku innych osób. Inayat Khan była więziona w więzieniu Pforzheim w Niemczech przez dziesięć miesięcy, po czym została przeniesiona do obozu koncentracyjnego Dachau. Tutaj była torturowana przez dwa dni. Wraz z trzema innymi szpiegami SOE została stracona 13 września 1944 roku.