Wyzwolenie Holandii było szczególne w tym sensie, że większa część południa kraju została wyzwolona we wrześniu 1944 r. w trakcie operacji Market Garden i Bitwa o Scheldt, natomiast część północna pozostała w rękach niemieckich do wiosny 1945 r. Po niepowodzeniu operacji Market Garden, siły alianckie zdecydowały się dać najwyższy priorytet natarciu na wschód, ku Renowi i rdzennym ziemiom niemieckim. Północna część Holandii miała być wyzwolona później. Powstała w ten sposób dziwna sytuacja – ostateczne natarcie alianckie, zmierzające do wyparcia sił niemieckich z Holandii nastąpiło od strony Niemiec. Walki na tym etapie wojny były sporadyczne i zależały w dużej mierze od woli kontynuowania oporu wśród poszczególnych dowódców niemieckich. W międzyczasie braki żywności i paliwa w powiązaniu z jedną z najostrzejszych zim lat wojny, doprowadziły do zgonu około 20.000 cywilów w zachodniej części Holandii. Okres ten nazwano „głodem zimowym”. W pierwszym tygodniu maja 1945 r. Niemcy przystali na współpracę przy realizacji pomocowych alianckich transportów żywności, choć nie byli jeszcze gotowi poddać się. Kiedy jednak dotarła wiadomość o samobójstwie Adolfa Hitlera, koniec wojny był bliski.