Podczas I wojny światowej Jean de Lattre de Tassigny toczył walki w sposób zasługujący na wyróżnienie - co przyniosło mu liczne honory. Jako najmłodszy generał Armii Francuskiej dowodził dywizjonem podczas upadku Francji w 1940 roku, a następnie pełnił służbę, piastując różnorakie stanowiska wojskowe. W listopadzie 1942 roku, podczas niemieckiej okupacji francuskiej "Wolnej Strefy", odmówił postępowania zgodnie z rozkazami Vichy zakazującymi oporu. W konsekwencji trafił do więzienia. U schyłku 1943 roku zbiegł i dołączył do sił zbrojnych Wolnej Francji jako jeden ze starszych dowódców. W sierpniu 1944 roku de Lattre de Tassigny dowodził "Armią B", stanowiącą francuską część Operacji Dragoon. To jego wojska wyzwoliły Marsylię i wraz z amerykańską 7 Armią przepędziły siły niemieckie w górę, do Lotaryngii. Zimą 1944/1945 roku dowodził francuską 1 Armią podczas walk w Lotaryngii oraz likwidacji przyczółka w Colmar. Podczas finalnej ofensywy alianckiej wobec Niemiec wojska de Lattre'a przemieszczały się w kierunku Dunaju. Jako przedstawiciel Francji generał de Lattre de Tassigny był obecny podczas bezwarunkowej kapitulacji nazistowskich Niemiec w Berlinie-Karlshort. Przed ceremonią skutecznie naciskał na aliantów, by uwzględnili Francję jako odrębną siłę akceptującą niemiecką kapitulację. W późniejszym okresie dowodził wojskami francuskimi w Indochinach. De Lattre zmarł na raka w 1952 roku. Po śmierci otrzymał tytuł Marszałka Francji.