Wojskowa Składnica Tranzytowa na Westerplatte została założona w 1924r., aby umożliwić Polsce odrodzonej w wyniku I wojny światowej przeładunek dostaw wojskowych w Wolnym Mieście Gdańsk. Kiedy rankiem 1 września 1939r. Niemcy przypuścili inwazję na Polskę, Składnica stała się pierwszym celem ich ataków, stąd jest uważana za miejsce, w którym II wojna światowa miała swój początek. Niewielka załoga polskiego garnizonu zaciekle broniła Składnicy przed atakami piechoty, pod ciężkim ostrzałem z pancernika Schleswig-Holstein, nalotami bombowców Stuka i ogniem artylerii naziemnej. Przez siedem dni obrońcy utrzymywali pozycję tocząc nierówną walkę z przeważającym wrogiem. Kiedy skończyła się amunicja, major Sucharski został zmuszony kapitulować.

Po wojnie pozostali przy życiu obrońcy Składnicy umieścili krzyż na półwyspie i stworzyli niewielki cmentarzyk. Początkowo władzom komunistycznym nie podobała się spontanicznie okazywana cześć dla bohaterów czasów przedkomunistycznych, ale od końca lat pięćdziesiątych fakt ten wykorzystali jako użyteczne narzędzie propagandy Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. W 1966 r. wzniesiono pomnik „Obrońców Wybrzeża”. Pięć lat później, podczas wzruszającej ceremonii, sprowadzone prochy majora Sucharskiego zostały złożone na cmentarzu Westerplatte.

W ten sposób Westerplatte stało się dla Polaków narodowym pomnikiem. Często na Westerplatte zapraszano wizytujące głowy państwa i oficjalne delegacje, na jej terenie odbywały się masowe wojskowe ceremonie zaprzysiężenia. Podczas pokojowej rewolucji „Solidarności” w 1980 r. przywrócono uprzednio usunięty przez komunistów krzyż. W 1987 r. papież Jan Paweł II wybrał Westerplatte na miejsce spotkania z młodzieżą.