Kiedy Malka miała 10 lat, wraz z bratem i rodzicami wyemigrowała z Polski do Antwerpii. W szkole Malka celowała w językach, zdobywając biegłość w holenderskim, francuskim, niemieckim, angielskim i polskim.

Podczas nazistowskiej okupacji Belgii rodzina Malki została zobowiązana do wpisania się do rejestru Żydów. Od czerwca 1942 r. musiała nosić żydowską odznakę. Malka została aresztowana na dworcu głównym w Antwerpii w lipcu 1942 roku gdy wracała z Brukseli, gdzie próbowała znaleźć kryjówkę dla swojej rodziny.

Malka została deportowana do Auschwitz-Birkenau we wrześniu 1942 roku. Po przybyciu została wybrana do pracy jako tłumacz i posłaniec ze względu na swoje umiejętności językowe. Praca ta oznaczała dla Malki uprzywilejowaną pozycję, która pozwalała jej pomagać współwięźniom. Starała się, aby więźniom przydzielano wygodniejsze prace; zdobywała żywność i lekarstwa dla potrzebujących i rozweselała ludzi. Ostrzegała również pacjentów szpitala przed nadchodzącymi „selekcjami”, nakłaniając ich do jak najszybszego opuszczenia szpitala. To właśnie stąd Malka otrzymała przydomek Mala la Belge.

Malka zakochała się w polskim więźniu politycznym Edku Galińskim. Parze udało się uciec w czerwcu 1944 r., ale zostali złapani zaledwie dwa tygodnie później. Po powrocie do Auschwitz, Edek i Malka zostali straceni na placu apelowym obozu, na oczach innych więźniów, aby zniechęcić ich do dalszych prób ucieczki.

Po śmierci Mala la Belge stała się symbolem solidarności, odwagi, współczucia i oporu ze względu na jej zachowanie w najbardziej ekstremalnych warunkach, jakie można sobie wyobrazić.