Evelyn Lipmann była jedną z osób ocalałych z Holokaustu, które przeniosły się do Anglii po wyzwoleniu tysięcy Żydów z nazistowskich obozów koncentracyjnych. Przed wybuchem wojny Evelyn dorastała w Wiedniu. Ograniczenia nałożone na ludność żydowską po aneksji Austrii w 1938 r. oznaczały, że jej dzieciństwo i edukacja zostały przerwane. Mimo to lubiła chodzić na zajęcia plastyczne, na których potajemnie zdejmowała swoją żółtą odznakę, aby móc w nich uczestniczyć. W 1940 roku Evelyn i jej rodzina doświadczyli jeszcze poważniejszego antysemickiego traktowania. Byli zmuszani do szycia niemieckich nazistowskich mundurów przez wiele godzin każdego dnia i przebywali w areszcie domowym.

Początkowo jej rodzina została przeniesiona do Terezina w 1943 r., a następnie do obozów Auschwitz, Bergen-Belsen i Salzwedel.

Po przybyciu do Auschwitz członkowie rodziny zostali rozdzieleni. Ich ubrania zostały zabrane i spalone, a Evelyn wytatuowano numer. Mając nadzieję, że zostanie wybrana do pracy i będzie miała większe szanse na przeżycie, jej matka skłamała na temat swojego wieku. To sprawiło, że zarówno ona, jak i Evelyn przeżyły wojnę, co było rzadkością, biorąc pod uwagę nazistowskie procedury oszczędzania tylko młodych i sprawnych. Niewiele wiadomo o tym, co stało się z jej ojcem, poza tym, że nie przeżył wojny.

W obliczu możliwości pozostania w Bergen-Belsen lub przeniesienia się do obozu pracy Salzwedel, rodzina wybrała to drugie. Tam byli wykorzystywani jako przymusowi pracownicy przy produkcji amunicji. Evelyn i jej matka przeżyły osiemnaście miesięcy w obozach, zanim zostały uwolnione przez 9. armię amerykańską w kwietniu 1945 roku. Po tym wydarzeniu Evelyn pozostała w okolicy, aby wyleczyć się z tyfusu, który rozwinął się w obozie. Przed rozpoczęciem podróży powrotnej do Wiednia otrzymała stronę z atlasu dla dzieci, aby pomóc jej ukończyć podróż, którą w większości odbyła pieszo. Trwało to jednak dłużej niż zakładano, ponieważ wiele obszarów było nieprzejezdnych z powodu rosyjskich kontroli. W październiku 1945 r. dotarła do żydowskiego obozu przesiedleńczego w Wiedniu.

Evelyn zdołała nauczyć się angielskiego w Wiedniu, co zapewniło jej pracę w amerykańskich siłach okupacyjnych, która przygotowała ją do przeprowadzki do Anglii. Dołączyła do krewnych mieszkających już w Walton-on-Thames i poznała swojego męża, z którym założyła rodzinę. Mieszkała tam aż do śmierci i współpracowała z organizacją Holocaust Educational Trust and Association of Jewish Refugees, aby podzielić się swoją historią.