Włochy
Udostępnij
W kilku fazach operacji Husky wykorzystano wojska powietrznodesantowe. Jednak starty, przynajmniej w pierwszych godzinach inwazji na Sycylię, były utrudnione przez trudne warunki pogodowe, w których się odbywały.
W nocy z 9 na 10 lipca 1943 r., kiedy rozpoczęła się operacja Husky, amerykańskie i brytyjskie wojska powietrznodesantowe zostały zrzucone na Sycylię, aby wspomóc trwające lądowanie. Jednak z powodu silnych wiatrów wiejących nad wyspą, tylko część z nich była w stanie wylądować na zamierzonych celach, a wielu ludzi zaangażowanych w tę operację zaginęło.
Data 10 lipca została wybrana specjalnie po to, aby wykorzystać osłonę oferowaną przez częściowe zasłonięcie księżyca. Oddziały powietrznodesantowe miały zneutralizować istniejącą obronę na plażach, ułatwiając ataki morskie. Jednakże, ten początkowy plan został utrudniony przez wiele nieudanych startów. Rzeczywiście, ogień wywołany przez bombardowania morskie i lotnicze zasłonił miejsca lądowania wybrane przez wojska alianckie, na przykład u ujścia rzeki Acate i na bagnach Biviere. Obecność samolotów przeciwlotniczych również zwiększyła te trudności, a nawet spowodowała, że niektóre samoloty wróciły do Afryki i zrezygnowały ze skoków.
Wielu spadochroniarzy znalazło się poza pozycją, w obszarach otaczających Vittorię i Caltagirone: daleko od miejsca, w którym mieli wylądować. W związku z czym, musieli się oni poruszać bez przydatnych odniesień mapowych, które pozwoliłyby im się zyskać orientację w terenie. Jedynym możliwym dla nich ratunkiem stało się szybkie ponowne połączenie z oddziałami, które wylądowały z morza. Podobny, jeśli nie gorszy los spotkał szybowce brytyjskich wojsk powietrznodesantowych. Wiele z nich, z powodu silnego i napiętego wiatru, wylądowało w morzu, a ich piloci utonęli. Mimo to akcja osiągnęła swój główny cel: uniemożliwienie siłom Osi zniszczenia Ponte Grande nad rzeką Anapo w Syrakuzach.
Podczas operacji Husky miał miejsce kolejny ważny epizod z udziałem wojsk powietrznodesantowych. Operacja Fustian wymagała od grupy alianckich spadochroniarzy przejęcia mostu Primosole, kluczowego węzła umożliwiającego dotarcie do Katanii, w ramach bitwy o Simeto. Siły anglo-amerykańskie odniosły sukces, ale przy tej okazji siły niemieckie również uciekły się do swoich wojsk powietrznodesantowych- 1 Dywizji Fallschirmjäger, aby spróbować zająć most z wyprzedzeniem i zburzyć go, aby spowolnić działania aliantów.