Henryk Sucharski urodził się 12 listopada 1898 r. w Gręboszowie pod Tarnowem. Podczas I wojny światowej walczył na froncie włoskim, a następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w której odznaczono go za odwagę. W 1938 r. został awansowany do stopnia majora i przeniesiony na stanowisko dowódcy Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Jego garnizon miał być przygotowany do stawiania oporu przez 12 godzin na wypadek ataku niemieckiego. Niemcy rzeczywiście zaatakowali Westerplatte w dniu 1 września 1939 r. Następnego dnia Sucharski zarządził spalenie tajnych dokumentów i rozważał poddanie się, jednak zdecydował, że obrona będzie kontynuowana. Dopiero po rozbiciu Wartowni nr 2 w dniu 7 września Sucharski ostatecznie skapitulował. Po zwolnieniu z obozu jenieckiego Sucharski wstąpił do 2. Korpusu Polskiego we Włoszech, gdzie dowodził 6. Batalionem Strzelców Karpackich. Wyczerpany latami spędzonymi w niewoli i dręczony wątpliwościami, zmarł 30 sierpnia 1946 r. i został pochowany na polskim cmentarzu wojskowym w Casamassima. W dniu 1 września 1971 r. urna z jego prochami została przeniesiona na Cmentarz Obrońców Westerplatte. Sucharski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Virtuti Militari. Jego imieniem nazwano liczne szkoły i ulice w Polsce.