Kapral Leo Major wylądował w Europie w dniu D-Day, po czym wziął udział w każdej większej operacji 3. Kanadyjskiej Dywizji Piechoty w latach 1944-1945. W Normandii stracił lewe oko, ale mimo to uczestniczył w uderzeniu na Skaldę w 1944 r. Podczas natarcia na Ren kapral Major został ranny ponownie, gdy jego pojazd wjechał na minę. Ze szpitala uciekł zatrzymując się u rodziny w Nijmegen, by wyleczyć się z ran. Następnie, dołączył do swej jednostki uczestnicząc w wyzwoleniu północnych terenów Holandii. Leo Major był człowiekiem upartym i dlatego kilkakrotnie był degradowany. Wykazywana przezeń odwaga sprawiała jednak, że zawsze przywracano go do jego stopnia. Jednym z najbardziej legendarnych wyczynów kaprala Majora było wyzwolenie Zwolle. Wraz ze swym najlepszym przyjacielem Willym zgłosił się na misję zwiadowczą na tyły wroga. Zadanie polegało na lokalizacji pozycji obronnych Niemców. Kanadyjska Dywizja Piechoty miała zaczekać na informacje od nich, po czym następnego rana wyprzeć Niemców bombardowaniem z miasteczka. Tuż po północy Willy poległ. Leo wściekł się. Postanowił sam zaatakować wartowników niemieckich. Walił ze Stena, ciskał granatami, zabił kilku Niemców i przechwycił pierwszą dziesięcioosobową grupę. Przekazał ich siłom kanadyjskim stacjonującym poza miastem. Następnie wracał jeszcze około 8 razy. Po ponad 4 godzinach walki i przechwytywania dalszych grup Niemców ostatecznie natknął się na SS. W strzelaninie, która się wywiązała, zabił czterech. Niemcy myśleli, że to armia kanadyjska przypuściła atak, toteż zdecydowali się zbiec z miasta. Rankiem 14 kwietnia Zwolle było wyzwolone…przez jednego człowieka (przynajmniej tak głosi opowieść). Był jednym z zaledwie trzech żołnierzy kanadyjskich, których wyróżniono brytyjskim Medalem za Zasługi na Polu Bitwy (Distinguished Conduct Medal). W dniu 14 kwietnia 2005 r., dokładnie w 60-tą rocznicę wyzwolenia miasta, otrzymał honorowe obywatelstwo Zwolle.