Po kapitulacji Belgii 28 maja 1940 r. belgijski oficer Jean-Baptiste Piron został internowany. W kwietniu 1941 r. zbiegł i zdołał przedostać się do Wielkiej Brytanii. Tam w styczniu 1942 r. wstąpił do odtwarzanej armii belgijskiej. Niemal rok później Piron został wezwany do Londynu przez premiera belgijskiego rządu na uchodźstwie, Huberta Pierlota, który przekazał mu plany reorganizacji belgijskich wojsk lądowych. Piron został wkrótce potem awansowany na podpułkownika i mianowany dowódcą nowoutworzonej 1. Belgijskiej Brygady Piechoty. Brygada liczyła 2500 żołnierzy i szkoliła się w Walii. Brygada znana również jako Brygada Pirona została utworzona 8 stycznia 1944 r. Wiosną 1944 r. 2200 żołnierzy Brygady Pirona było gotowych do walki na kontynencie. 8 sierpnia 1944 r. żołnierze zostali przywiezieni do Arromanches na wybrzeżu Normandii. Wzięli udział w operacji Paddle, której celem było zmuszenie wojsk niemieckich do odwrotu w kierunku Sekwany. Następnie brygada przeszła do pościgu, by 3 września 1944 r. przekroczyć granicę francusko-belgijską. Już następnego dnia żołnierze wyzwolili Brukselę. Następnie brali udział w wyzwoleniu Holandii. Piron kontynuował karierę wojskową po wojnie jako dowódca belgijskich sił okupacyjnych na terenie Niemiec. W 1947 r. został awansowany na generała porucznika armii belgijskiej. Ostatnim etapem jego kariery wojskowej była służba w latach 1951-1957 w roli szefa sztabu i adiutanta króla Baldwina.