Als eerste groeven de genisten, de wegen- en bruggenbouwers van het leger, met een bulldozer een groot gat in de dijk aan de oostelijke kanaaloever, waarna vrachtauto’s met brugonderdelen de waterkant konden bereiken. In totaal werden er twaalf drijvers in het water gelegd, die met een brugdek aan elkaar moesten worden gekoppeld tot een brug geschikt voor personen en lichte voertuigen.

Midden in de nacht van zaterdag 28 oktober 1944 ging de eerste drijver het water in. Een uur later stopte het werk noodgedwongen door Duits afweervuur. Een half uur later pakten de onverschrokken genisten hun werkzaamheden weer op, tot er weer granaten insloegen. Drie genisten werden met verwondingen geëvacueerd. Ondanks het gevaar gingen ze om 03.00 uur weer aan het werk. Om 04.00 uur werd het werk wederom stilgelegd, omdat de vijand opnieuw het vuur had geopend op de bruggenbouwers. Deze keer raakten zes genisten gewond, waarvan één dodelijk. De commandant, majoor Barrett, besloot om het werk stil te leggen.

Barrett nam contact op met het hoofdkwartier en er werd besloten om, ondanks het gevaar van nieuwe beschietingen, twee ploegen gereed te houden om het werk te kunnen hervatten. Tegelijkertijd moest er gezocht worden naar een veiligere plek om de brug aan te leggen. Met deze opdracht vertrok luitenant Harder naar Kruiningen. Ondertussen sprak Barrett met een vertegenwoordiger van de artillerie. Hij verzocht hen om het Duitse geschut dat de weerloze genisten teisterde het zwijgen op te leggen.

Majoor Barrett werd ongeduldig en gaf het bevel om de werkzaamheden aan de brug weer op te starten. Een uur later arriveerde het bericht dat luitenant Harder op een mijn was gereden. Zijn chauffeur was overleden en Harder was met verwondingen geëvacueerd. Het plan om een andere plek voor de aanleg van de brug te vinden, was in het honderd gelopen. Ondertussen opende de Duitse artillerie opnieuw het vuur op de brug in aanbouw. Pas om 13.03 uur werd het rustiger, zodat de genisten weer aan het werk konden.

Op de oostoever waren inmiddels soldaten van de Royal Hamilton Light Infantry gearriveerd. Tot hun verbazing was er geen brug en, bij gebrek aan beter, peddelden ze in roeibootjes naar de overkant. Ondanks dat hun voertuigen bij het kanaal waren achtergebleven, wisten ze enkele uren later de Duitsers terug te dringen tot aan Biezelinge.

Om 15.00 uur werd de brug over het Kanaal door Zuid-Beveland eindelijk gereed gemeld. Een gestage stroom militaire voertuigen reed de brug over, terwijl de vermoeide genisten voldaan toekeken. Op dat moment opende de vijand wederom het vuur in een poging de strategische brug onbruikbaar te maken. Ondanks de inslagen van vele granaten om de brug heen, bleef de constructie wonderbaarlijk genoeg onbeschadigd. De genisten slaakten een zucht van verlichting. Dit was een brug die ondanks enorme hindernissen toch gereed was gekomen.